Oy BhAratiyArE!--A Child's Eye View of the Poet

sridhar_ranga · Post by **sridhar_ranga** » 25 Feb 2013, 23:03

cmlover wrote:Thanks Sridhar.
Interesting story. I am at a loss to figure out what the satire is about.
Can somebody help?

Just my wild guess CML: the she-fox with the golden tail is Annie Besant....the two asinine colts she adopts are Jiddu Krisnamurti and his brother....the asses stand forIndians or probably Hindus. The 'Assiatic Soceity' (I loved this name

) is probably the Theosophical soceity (or Asiatic soceity? My history knowledge is a bit fuzzy here). The apes? I am not sure who they are....probably Sri Lankans / Buddhists since Mme Besant was close to them as well?

So the cunning old she-fox who her own clan does not care about can become the queen of the asinine kingdom, aftter mouthing a few platitudes about the great culture etc. of the asses, and the asses' acceptance of the fox as their queen/ guide, is probably Bharathy's way of castigating the Indian soceity back then?

cmlover · Post by **cmlover** » 26 Feb 2013, 00:01

Very good guess Sridhar.
I would agree with you, but am not sure about JK and his brother. Were they sponsored by
Annie besant? The apes could be the Northies.
The elderly Asss could be Gandhiji?

cmlover · Post by **cmlover** » 26 Feb 2013, 00:08

You are right.
http://en.wikipedia.org/wiki/Jiddu_Krishnamurti
Powerful satire indeed..

sridhar_ranga · Post by **sridhar_ranga** » 26 Feb 2013, 00:16

rshankar wrote: Sridhar, thank you so much. Can you post the corresponding tamizh verses? I got the ones from vAraNam Ayiram - and it's interesting - I recently had an opportunity to provide a padArtha for vAraNam Ayiram for a bharatanATyam dancer - and my interprettation (in prose) is not that different from the mahAkavi's...

Ravi, I managed to research the first three verses in Bharati's translation - from the kuyil (cuckoo) songs, for now...will post the rest later:

These Kuyil songs are from the 5th thirumozhi within Nachiyar Thirumozhi:

5.2

வெள்ளை விளிசங்கு இடங்கையில் கொண்ட விமலன் எனக்கு உருக் காட்டான்
உள்ளம் புகுந்து என்னை நைவித்து நாளும் உயிர்ப்பெய்து கூத்தாட்டுக் காணும்
கள் அவிழ் செண்பகப்பூ மலர் கோதிக் களித்து இசை பாடும் குயிலே
மெள்ள இருந்து மிழற்றி மிழற்றாது என் வேங்கடவன் வரக் கூவாய்

veLLai viLIsangu iDankaiyil koNDa vimalan enakku urukkATTAn
uLLAm pugundu ennai naivittu nALum uyirppeidu kUttATTuk kANum
kaL avizh ceNpakappU malar kOdik kaLittu iSai pADum kuyilE
meLLa irundu mizhaRRi mizhaRRAdu en vEnkaTavan varak kUvuvAi

Bharati’s translation (source: the same URL referenced earlier):

To the Cuckoo

O Cuckoo that peckest at the blossomed flower of honey-dripping champaka and inebriate, pipest forth the melodious notes, be seated in thy ease and with thy babblings, which are yet not babbling, call out for the coming of my Lord of the Venkata hill. For He, the pure one, bearing in his left hand the white summoning conch shows me not his form. But He has invaded my heart; and while I pine and sigh for his love, He looks on indifferent as if it were all a play.

5.4
என்பு உருகி இன வேல் நெடுங் கண்கள் இமை பொருந்தா பல நாளும்
துன்பக் கடல் புக்கு வைகுந்தன் என்பது ஓர் தோணி பெறாது உழல்கின்றேன்
அன்பு உடையாரைப் பிரிவு உறு நோயது நீயும் அறிதி குயிலே
பொன் புரை மேனிக் கருளக் கொடி உடைப் புண்ணியனை வரக் கூவாய்

enbu urugi inavEl neDUm kaNgaL imai porundA pala nALum
tunbakkaDal pukku vaikundan enbadu Or tONi peRAdu uzhalkinREn
anbu uDaiyAraip pirivu uRu nOyadu nIyum aRidi kuyilE
pon purai mEnik garuLak koDi uDaip puNNiyanai varak kUvuvAi

Bharati’s translation:

I feel as if my bones had melted away and my long javelin eyes have not closed their lids for these many days. I am tossed on the waves of the sea of pain without finding the boat that is named the Lord of the highest realm. Even thou must know, O Cuckoo, the pain we feel when we are parted from those whom we love. He whose pennon bears the emblem of the golden eagle, call out for his coming, O bird.

5.10
அன்று உலகம் அளந்தானை உகந்து அடிமைக்கண் அவன் வலி செய்ய
தென்றலும் திங்களும் ஊடறுத்து என்னை நலியும் முறைமை அறியேன்
என்றும் இக் காவில் இருந்திருந்து என்னைத் ததைத்தாதே நீயும் குயிலே
இன்று நாராயணனை வரக் கூவாயேல் இங்குத்தை நின்றும் துரப்பன்

anRU ulagam aLandAnai ugandu aDimaikkaN avan vali Seyya
tenRalum tingaLum UDaRuttu ennai naliyum muRaimai aRiyEn
enRum ikkAvil irundirundu ennait tadaittAdE nIyum kuyilE
inRu nArAyaNanai varak kUvAyEl inguttai ninRum turappan

Bharati’s translation:

I am a slave of Him whose stride has measured the worlds. And now because He is harsh to me, how strange that this south-wind and these moonbeams should tear my flesh, enfeebling me. But thou, O cuckoo, that ever divest in this garden of mine, it is not meet that thou shouldst pain me also. Indeed I shall drive thee out if He who reposes on the waters of life come not to me by thy songs today.

rshankar · Post by **rshankar** » 26 Feb 2013, 00:38

Sridhar - thank you so much!

sridhar_ranga · Post by **sridhar_ranga** » 26 Feb 2013, 01:08

Here are the rest as translated by Bharati, I am leaving out the vaaranam Ayiram stanzas since you have identified them already.

These five verses are from the 12th ten (12aam tirumozhi) under nAchiyAr tirumozhi, which has a total of 143 verses.

மற்று இருந்தீர்கட்கு அறியலாகா மாதவன் என்பது ஓர் அன்புதன்னை
உற்று இருந்தேனுக்கு உரைப்பது எல்லாம் ஊமையரோடு செவிடர் வார்த்தை
பெற்றிருந்தாளை ஒழியவே போய்ப் பேர்த்து ஒரு தாய் இல் வளர்ந்த நம்பி
மற் பொருந்தாமற் களம் அடைந்த மதுரைப் புறத்து என்னை உய்த்திடுமின்.

maRRu irundIrgaTku aRiyalAgA mAdavan enbadu Or anbutannai
uRRu irundEnukku uraippadu ellAm UmaiyarODu SeviDar vArttai
peRRirundALai ozhiyavE poIp pErttu oru tAi il vaLarnda nambi
maR porundAmaR kaLam aDainda maduraip puRattu ennai uyttiDumin

Bharati’s Translation:

Ye others

Ye others cannot conceive of the love that I bear to Krishna. And your warnings to me are vain like the pleadings of the deaf and mute. The boy who left his mother’s home and was reared by a different mother, - Oh. Take me forth to hi city of mathura where He won the field without fighting the battle and leave me there.

நாணி இனி ஓர் கருமம் இல்லை நால்-அயலாரும் அறிந்தொழிந்தார்
பாணியாது என்னை மருந்து செய்து பண்டு பண்டு ஆக்க உறுதிராகில்
மாணி உருவாய் உலகு அளந்த மாயனைக் காணிற் தலைமறியும்
ஆணையால் நீர் என்னைக் காக்க வேண்டில் ஆய்ப்பாடிக்கே என்னை உய்த்திடுமின்.

nANi ini Or karumam illai nAl ayalArum aRindozhindAr
pANiyAdu ennai marundu Seidu paNDu paNDu Akka uRudirAgil
mANi uruvAi ulagu aLanda mAyanaik kANiR talaimaRiyum
ANaiyAl nIr ennaik kAkka vENDil AyppADikkE ennai uyttiDumin

Bharati’s Translation: Of no further avail is modesty. For all the neighbouts have known of this fully. Would ye really heal me of this ailing and restore me to my pristine state? Then know ye this illness will go if I see Him, the maker of illusions, the youthful one who measured the world. Should you really wish to save me, then take me forth to his home in the hamlet of the Cowhereds and leave me there.

தந்தையும் தாயும் உற்றாரும் நிற்கத் தனிவழி போயினாள் என்னும் சொல்லு
வந்த பின்னைப் பழி காப்பு அரிது மாயவன் வந்து உருக் காட்டுகின்றான்
கொந்தளம் ஆக்கிப் பரக்கழித்துக் குறும்பு செய்வான் ஓர் மகனைப் பெற்ற
நந்தகோபாலன் கடைத்தலைக்கே நள்-இருட்கண் என்னை உய்த்திடுமின்

tandaiyum tAyum uRRArum niRkat tanivazhi pOyinAL ennum sollu
vanda pinnaip pazhi kAppu aridu mAyavan vandu uruk kATTuginRAn
kondaLam Akkip parakkazhittuk kuRumbu SeivAn Or maganaip peRRa
nandagOpAlan kaDaittalaikkE naL iruTkaN ennai uyttiDumin

Bharati’s Translation: The rumour is already spread over the land that I fled with Him and went the lonely way leaving all of you behind-my parents, relations and friends. The tongue of scandal ye can hardly silence now. And He the deceiver is haunting me with his forms. Oh, take me forth at midnight to the door of the Cowherd named Bliss who owns this son, the maker of havoc, this mocker, this pitiless player; and leave me there.

ஆர்க்கும் என் நோய் இது அறியலாகாது அம்மனைமீர் துழதிப் படாதே
கார்க்கடல் வண்ணன் என்பான் ஒருவன் கைகண்ட யோகம் தடவத் தீரும்
நீர்க் கரை நின்ற கடம்பை ஏறிக் காளியன் உச்சியில் நட்டம் பாய்ந்து
போர்க்களமாக நிருத்தம் செய்த பொய்கைக் கரைக்கு என்னை உய்த்திடுமின்.

Arkkum en nOi idu aRiyalAgAdu ammanaimIr tuzhadip paDAdE
kArkkaDal vaNNan enbAn oruvan kaikaNDa yOgam taDavat tIrum
nIrkkarai ninRa kaDambai ERik kALiyan ucciyil naTTam pAindu
pOrkkaLamAga niruttam Seida poigaik karaikku ennai uyttiDumin

Bharati’s Translation: Oh grieve not ye, my mother. Others know little of this strange malady of mine. He whose hue is that of the blue sea, a certain youth called Krishna – the gentle caress of his hand can heal me, for his yoga is sure and proved.
On the bank of the waters he ascended the Kadamba tree and he leaped to his dance on the hood of the snake, the dance that killed the snaked. Oh take me forth to the bank of that lake and leave me there.

கூட்டில் இருந்து கிளி எப்போதும் கோவிந்தா கோவிந்தா என்று அழைக்கும்
ஊட்டக் கொடாது செறுப்பனாகில் உலகு-அளந்தான் என்று உயரக் கூவு1ம்
நாட்டில் தலைப்பழி எய்தி உங்கள் நன்மை இழந்து தலையிடாதே
சூட்டு உயர் மாடங்கள் சூழ்ந்துதோன்றும் துவராபதிக்கு என்னை உய்த்திடுமின்.

kUTTil irundu kiLi eppOdum gOvindA govindA enRu azhaikkum
UTTak koDAdu SeRuppanAgil ulagu aLandAn enRu uyarak kUvum
nATTil talaippazhi eydi ungaL nanmai izhandu talaiyiDAdE
cUTTu uyar mADangaL SUzhndu tOnRum tuvarApatikku ennai uyttiDumin

Bharati’s Translation: There is parrot here in this cage of mine that ever calls out his name saying “Govinda, Govinda”. In anger I chide it and refuse to feed it. ‘O Thou’ it then cries in its highest pitch, “O Thou who hast measured the worlds’. I tell you, my people, if ye really would avoid the top of scandal in all this wide country, if still ye would guard, your weal and your good fame, then take me forth to his city of Dwaraka of high mansions and decorated turrets; and leave me there.

Pasupathy · Post by **Pasupathy** » 26 Feb 2013, 04:58

Perhaps some Rasikas may not be aware of this book on Bharathi
http://www.tamilheritage.org/old/text/e ... arathi.pdf

rshankar · Post by **rshankar** » 26 Feb 2013, 20:42

Sridhar, thank you for the painstaking posting!

sridhar_ranga · Post by **sridhar_ranga** » 02 Mar 2013, 23:56

Subramania Siva

Forty years ago, when the flame of patriotism was aglow in Tamil Nadu, there was a triumvirate of ‘Subramaniams’. The three – Subramania Bharati, Va. Ve. Subramania Aiyar and Subramania Sivam – remained thick friends.

Subramania Sivam (He was also known as Subramania Siva or Siva) was born in the village Batlagundu (vattalakundu) in Madurai in a poor family. Even at a young age, Sivam showed a liking for spiritual inquiry and received deeksha from his maternal uncle, Oda Swami. Due to the pressures of poverty and on his father’s insistence, he took up a minor job in the court. But soon he left the job thanks to his overwhelming nationalist feelings.

Subramania Sivam was an excellent orator. He did not believe in circumlocution or vacillation, be it in speech or action. He believed in forthrightness. He believed in following Tilak’s way of overthrowing evil and protecting the good (‘dushTa nigraha SishTa paripaalanam’ )

He became acquainted with V.O. Chidambaram Pillai through Parali Shanmugam Pillai, brother of Parali Su, Nellaiyappa Pillai. Sivam became a key ally of Pillai in campaigning for the Swadeshi Steam Navigation Company and carrying out swadeshi propaganda. Chidambaram and Sivam used to address meetings on a daily basis in and around Tuticorin beach, making Tuticorin the bastion of the nationalist movement in the southern districts. Those were days when a barber who was shaving a lawyer stopped his work midway because the vakil spoke against the Swadeshi movement; that lawyer had to travel all the way to Madurai with police escort to get the remainder of his beard shaved! The Europeans who lived in Tuticorin were scared to spend their nights in the town, preferring instead to spend them aboard ships stationed seven miles offshore.

Seeing the unbounded growth in the popularity of Chidambaram and Sivam, the police slapped a case of (breaking) bail at first, followed by another one of sedition against them. They were both sentenced to six years in prison. Chidambaram had to pull the oil press (yoked in place of an ox). Sivam had to shear wool.

Sivam was released in 1912 and moved to Mylapore in Madras. He started publishing a monthly called ‘jnAna bhAnu’ from April 1913, which came out for three years. He then ran a few more journals including ‘Prapancha Mitran’ and ‘Indiya Desantiri’. He had to undergo prison sentence three more times for his patriotic speeches.

He attempted to build a ‘Bharata Mata Temple’ at many places, where the people of India could worship the mother, regardless of caste or religious differences. He tried to build the temple in Kodambakkam in Chennai, in Amaravati Pudur and in Pasalai, a place near Manamadurai; finally he succeeded in getting Deshbandhu (C.R.) Das to lay the foundation stone for the Sri Bharata Mata temple at Papparapatti in Salem district. But there was no support for the temple beyond that.

Subramania Siva, accompanied by his wife, travelled all over Tamil Nadu on foot singing patriotic songs and delivering moving speeches, jolting the people awake. He had gone to Puduchery on a similar mission once.

Subramania Siva attained samaadhi on the 23rd July 1925 at Bhaaratapuram which he established near Papparapatti. By then his fame and influence had grown much more in the Madras presidency. Thiyagaraja Sivam of Madurai, Chidambara Bharati, Srinivasa Varadan, T. Sadasivam who now manages ‘Kalki’ and Sundaram, the founder of Everest Hotel in Madras were among Siva’s disciples.

Even when ‘jnAna bhAnu’ was started, Bharati was contributing articles to it. In the very second issue, ‘Chinna Sankaran Kadai’ was started as a serial. When ‘jnAna bhAnu’ began its third year , Bharati sent across a poem entitled ‘jnAna bhAnu’. This appeared as a cover feature in the April 1915 issue of the magazine.

sridhar_ranga · Post by **sridhar_ranga** » 02 Mar 2013, 23:57

Clockwise from Right: Subramania Sivam, the popular picture (1922). Disciple Kandasami Pulavar standing next to Siva’s Samadhi in Papparapatti, now in Dharmapuri district. Picture of Subramania Sivam without his beard, taken when he was in prison.
,

cmlover · Post by **cmlover** » 03 Mar 2013, 01:15

Subramania Siva is well depicted in the movie "KappalOTTiya Thamizhan".
The barber episode (acted by TS Dorairaj) is also depicted there.
The movie shows that Siva developed Leprosy during the imprisonment.
It is news to know that Sadasivam (husband of MS) was a disciple of Siva!
Cienu may have some pictures I hope?

Rsachi · Post by **Rsachi** » 11 Dec 2013, 20:39

Just caught bits of Sahitya Academy documentary (DD Bharati) on Bharati directed by one Saudhamini. The credits mentioned Rajam Krishnan....
Wish I could watch the whole documentary on YT...

parivadini · Post by **parivadini** » 12 Dec 2013, 09:22

Bharati on music: https://www.youtube.com/watch?v=Y8A5cqqhsAM

kvchellappa · Post by **kvchellappa** » 14 Dec 2013, 15:46

This bears repetition, I thought:

"என் கணவர்” என்ற தலைப்பில் 1951ஆம் ஆண்டு திருச்சி வானொலியில் திருமதி செல்லம்மாள் பாரதி ஆற்றிய உரை.

"என் கணவர்” என்ற தலைப்பில் 1951ஆம் ஆண்டு திருச்சி வானொலியில் திருமதி செல்லம்மாள் பாரதி ஆற்றிய இரண்டாவது உரை.

ஊருக்குப் பெருமை என் வாழ்வு. வையகத்தார் கொண்டாட வாழவேண்டும் என்ற என் கனவு ஓரளவு பலித்தது என்னவோ உண்மைதான். இன்று என் கணவரின் புகழ் விண்முட்டிச் செல்கிறது. இன்று மகாகவியின் மனைவியாகப் போற்றப்படும் நான் அன்று பைத்தியக்காரன் மனைவியென்று பலராலும் ஏசப்பட்டேன்.

விநோதங்கள் என் வாழ்க்கையில் அதிகம். உலகத்தோடு ஒட்டி வாழ வகை அறியாத கணவருடன் அமர வாழ்வு வாழ்ந்தேன் என்றால் உங்களுக்குச் சிரிப்பாகத்தான் இருக்கும். யாருக்கு மனைவியாக வாய்த்தாலும் வாய்க்கலாம். ஆனால் கவிஞன் மனைவியாய் இருப்பது கஷ்டம்.

கவிஞர்கள் போக்கே தனி. உண்பதிலும் உறங்குவதிலும் கூட சாதாரண மனிதரைப் போல் அவர்கள் இருப்பதில்லை. கற்பனைச் சிறகு விரித்துக் கவிதை வானில் வட்டமிடும் ஒரு பறவை, பூலோகத்திலே இருண்ட வீட்டிலே மனைவிக்கும் மற்றவருக்கும் சம்பாத்தியம் செய்துபோட்டு, சாதாரண வாழ்க்கை வாழ முடியுமா?

வறுமை, கவிஞனின் தனி உடைமை. கவிஞனுக்கு இந்த மண்ணுலகில் இன்பம் அளிப்பது கவிதை; ஆனால் வயிற்றுக்கு உணவு தேடி வாழும் வகையை அவன் மனைவிதான் கண்டுபிடிக்க வேண்டி வருகிறது. காதல் ராணியாக மனைவியைப் போற்றும் கவிஞன் அவளுக்குச் சாதமும் போடவேண்டும் என்ற நினைவே இன்றிக் காலம் கழித்தானேயானால், என்ன செய்ய முடியும்?

கவிஞன் விசித்திரமான தன்மை நிறைந்தவன்; அவனுக்கு எதுவும் பெரிதில்லை. ஆனால் கவலை நிறைந்த வாழ்நாளைக் கழிக்க வேண்டும் என்று எந்தப் பெண்தான் நினைக்க முடியும்? சிறு வயதில் ஆசாபாசங்களும், அபிலாஷைகளும் ஒவ்வொரு பெண்ணின் மனத்திலும் நிறைந்திருப்பது இயற்கைதானே?

சுகமாக வாழ்வதற்கு சொர்க்கலோகம் சென்றால்தான் முடியும் என்ற நிலை கவிஞன் மனைவிக்கு ஏற்பட்டு விடுகிறது. அந்த நாளில் இருந்த சத்திமுத்தப் புலவரின் மனைவியிடமிருந்து இன்று என்வரை சுகவாழ்வு ஒரே விதமாகத்தான் அமைந்திருக்கிறது. ஏகாந்தத்தில் அமர்ந்துவிட்டால் முனிவரும்கூட அவரிடம் பிச்சைதான் வாங்கவேண்டும். ஆனால் மனைத் தலைவியாகிய நான் அவ்வாறு நிஷ்டையிடமிருக்க முடியுமா?

கவிஞர்களில் பலதரப்பட்டவர்கள் இருக்கிறார்கள். கடவுளைப் பக்தி செய்யும் கவிஞன், காவியம் எழுதும் கவிஞன், இவர்களைப் புற உலகத் தொல்லைகள் சூழ இடமில்லை. எனது கணவரோ கற்பனைக் கவியாக மட்டுமல்லாமல், தேசியக் கவியாகவும் விளங்கியவர். அதனால் நான் மிகவும் கஷ்டப்பட்டேன். கவிதை வெள்ளைத்தை அணை போட்டுத் தடுத்தது அடக்கு முறை. குடும்பமே தொல்லைக்குள்ளாகியது. ஆனால் நுங்கும் நுரையுமாகப் பொங்கிவரும் புது வெள்ளம் போல அடக்குமுறையை உடைத்துக்கொணடு பாய்ந்து செல்லும் அவர் கவிதை.

காலையில் எழுந்ததும் கண்விழித்து, மேநிலை மேல், மேலைச்சுடர் வானை நோக்கி வீற்றிருப்பார். ஸ்நானம் ஒவ்வொரு நாள் ஒவ்வொரு விதத்தில் அமையும். சூரிய ஸ்நானம்தான் அவருக்குப் பிடித்தமானது. வெளியிலே நின்று நிமிர்ந்து சூரியனைப் பார்ப்பதுதான் வெய்யற் குளியல். சூரியகிரணம் கண்களிலேயுள்ள மாசுகளை நீக்கும் என்பது அவர் அபிப்பிராயம். காலைக் காப்பி, தோசை பிரதானமாயிருக்க வேண்டும் அவருக்கு. தயிர், நெய், புது ஊறுகாய் இவைகளைத் தோசையின் மேல் பெய்து தின்பார்.

அவருக்குப் பிரியமான பொருளைச் சேகரித்துக் கொடுத்தால், அரவது நண்பர்களான காக்கையும் குருவியும் அதில் முக்கால் பாகத்தைப் புசித்து விடுவார்கள். எதை வேண்டுமானாலும் பொறுக்க முடியும்; ஆனால் கொடுத்த உணவைத் தாம் உண்ணாமல் பறவைகளுக்குப் போட்டுவிட்டு நிற்கும் அவருடைய தார்மிக உணர்ச்சியை மட்டும் என்னால் சகிக்கவே முடிந்ததில்லை. சிஷ்யருக்குக் குறைவு இராது. செய்திகளுக்கும் குறைச்சல் இல்லை. கானாமுதமோ காதின் வழியே புகுந்து உடல் எங்கும் நிறைந்துவிடும். களிப்பை மட்டும் பூரணமாக அனுபவிக்க முடியாமல் உள்ளிருந்து ஒன்று வாட்டும். அதுதான் கவலை!

இச்சகம் பேசி வாழும் உலகத்தில் எப்பொழுதும் மெய்யே பேச வேண்டும் என்பது அவரது கட்டளை. எக்காரணத்தைக் கொண்டும் பொய் பேசக் கூடாது. இது எத்தனை சிரமமான காரியம் என்பது எல்லாருக்கும் தெரிந்த விஷயம்தான்.

புதுவை எனக்குச் சிறைச்சாலை ஆகியது. சிறைச்சாலை என்ன செய்யும்? ஞானிகளை அது ஒன்றும் செய்ய முடியாதுதான். எதையும் ஏற்றுக்கொள்ளும் மனத்திண்மை அவர்களுக்கு உண்டு. ஆனால் என்னைப்போன்ற சாதாரணப் பெண்ணுக்கு, இல்லறத்தை நல்லறமாக்க வேண்டும் என்ற ஒரே விஷயத்தை லட்சியமாகக் கொண்ட ஒருத்திக்குச் சிறைச்சாலை நவநவமான துன்பங்களை அள்ளித்தான் கொடுத்தது.

புதுவையில்தான் புதுமைகள் அதிகம் தோன்றின. புது முயற்சிகள், புதிய நாகரிகம், புதுமைப் பெண் எழுச்சி, புதுக் கவிதை இவை தோன்றின. இத்தனை புதுமைகளும் எழுவதற்கு நான்தான் ஆராய்ச்சிப் பொருளாக அமைந்தேன். பெண்களுக்குச் சம அந்தஸ்து வழங்க வேண்டுமா வேண்டாமா என்று வெகுகாலம் ஆராய்ந்த பின்னரே, பெண் விடுதலை அவசியம் என்ற முடிவு கண்டு, நடைமுறையில் நடத்துவதற்குத் துடிதுடித்தார் என் கணவர். இந்த முடிவை அவர் காண்பதற்குள் நான் பட்ட பாடு சொல்லுந்தரமன்று.

புதுவையில் அரசியலில் கலந்துகொள்ள ஒரு வசதியும் இல்லாதிருந்த போதிலும், தமிழ் இலக்கியத் தொண்டு செய்ததனால் ஒருவாறு மன அமைதி பெற்றிருந்தார். நமது பொக்கிஷங்கள் என்று கருதத் தகும்படியான அவரது கவிதைகள் எல்லாம் அங்குதான் தோன்றின. மனிதரை அமரராக்க வேண்டும் என்று தவித்த என் கணவர், எத்தனை இடையூறுகளும் எதிர்ப்புகளும் ஏற்பட்ட போதிலும், அவற்றையெல்லாம் மோதி மிதித்துவிட்டுத் தம் லட்சியத்தில் முன்னேறும் துணிவு கொண்டு செயலாற்றினார்.

மகாகவி நாட்டிற்காக, அதன் சுதந்திரத்திற்காக வாழ்ந்தார். தமிழ் பண்பாட்டில் சிறந்த அவர் ஈகை, அன்பு, சகிப்புத்தன்மை முதலான பண்புகளைக் கடைப்பிடித்து வாழ்ந்தது ஓர் அதிசயமன்று. தூங்கிக் கிடந்த தமிழரை விழிப்புறுத்தியதும் அதிசயமன்று;

ஆனால் இன்று அவரது பூத உடல் மறைந்த பின்பும் தமிழ் பேசும் ஒவ்வோர் உயிரினிடத்தும் அவர் கலந்து நிற்பதுதான் அதிசயம் என்று எனக்குத் தோன்றுகிறது. "விண்டுரைக்க மாட்டாத விந்தையடா!" என்று அவரது கவிதை மொழியில்தான் இந்த மகிழ்ச்சியைத் தெரிவிக்க வேண்டியிருக்கிறது.

sridhar_ranga · Post by **sridhar_ranga** » 27 Jan 2014, 15:47

rA a padmanabhan, the author of the book "Chittira Bharati" (translated pages of which which we have been sharing in this thread) passed away today. May his soul rest in peace.

News Item in The Hindu:

Bharathi scholar R.A. Padmanabhan passes away

http://www.thehindu.com/news/national/t ... epage=true

Journalist and historian R.A. Padmanabhan, who made the single most important contribution to the studies on the great nationalist poet Subramania Bharathiyar, died at Chennai on Monday. He was 96 and is survived by his wife, three sons and three daughters.

Today there are only five photographs of Bharathi available - two of them were discovered by Padmanabhan, who started his career with the Tamil magazine Ananda Vikatan at the age of 16. He had also worked for Dinamani Kathir as its Editor. He also worked at The Hindu as well as at the American Centre, Chennai.

Padmanabhan's Chithira Bharathi, a compilation of photographs of Bharathi and his contemporaries is a major work. It was first published in 1957. The second edition came in 1982 and the third edition in 2006. (Kalachuvadu Pathippagam).

kvchellappa · Post by **kvchellappa** » 27 Jan 2014, 17:31

May his soul rest in peace.

arasi · Post by **arasi** » 28 Jan 2014, 09:13

Sridhar,
And we didn't even know that he was living when we got part of his priceless book translated! I don't know if he was lucid in his last days. Otherwise, a Chennai admirer of his writings among us could have met him! A pity. I did not know that kAlachuvaDu had brought out a newer edition of his book recently! Wonder if it's still available. I'm so out of touch these days

Atleast, BhArathi is bound to welcome him with gusto, and the author now is busy meeting all those whom he wrote about and admired, where he is now...

sridhar_ranga · Post by **sridhar_ranga** » 28 Jan 2014, 11:34

Exactly my sentiments Arasi. We weren't even aware of his being around, till we saw this news.In the recent Chennai Book exhibition, I looked around for the book without success, not knowing that KalachuvaDu has brought out a recent edition.

kvchellappa · Post by **kvchellappa** » 28 Jan 2014, 13:57

I informed his son, P Mohan, of the translation when it was going on. I assumed that the members were aware of his being alive. Sorry about not sharing it here.

Pasupathy · Post by **Pasupathy** » 29 Jan 2014, 05:06

A tribute to Sri R A Padmanabhan
பாரதி அறிஞர் ரா.அ.பத்மநாபன்
http://s-pasupathy.blogspot.com/2014/01/blog-post.html

arasi · Post by **arasi** » 29 Jan 2014, 09:53

Pasupathy,
Thank you for this rare piece. In one sweep it gives us the early days of rA.a.Padmanabhan as a writer, editor--and many of us didn't know all this! Insights into the times too, with the key personalities who shaped the golden years of tamizh journals.

In Chithra Bharathi, there is a picture of him with his children.

Chellappa,
His son Mohan can be seen as a youngster with his father, mother and sister in it. I think we did have it in this thread somewhere. Please bring it back if you can!

kvchellappa · Post by **kvchellappa** » 29 Jan 2014, 20:15

I am sorry, I did not succeed in tracing it.

sridhar_ranga · Post by **sridhar_ranga** » 13 Jan 2015, 09:59

Chittira Bharati is back in print. KalachuvaDu pathippagam has brought out the third edition, copies of which are available and given prominence in this year's Chennai Book Fair.

Sri R A Padmanabhan has written his foreword for this edition in 2006 but the print date is Oct 2013! Wonder why it took them so long. The first edition was in 1957 and the second in 1982.

I was happy to pick up a copy. One more book on letters written by Bharatiyar (by R A Padmanabhan) is also available.

arasi · Post by **arasi** » 13 Jan 2015, 13:27

Sridhar,
Good news! Hope you are inspired enough to continue your translation. KV Chellappa and I would join hands if you need some rest at any time.

sridhar_ranga · Post by **sridhar_ranga** » 13 Jan 2015, 13:35

I sure hope to Arasi, with God's grace and some inspiration to start again. Time is no longer a constraint, I have plenty to spare!

kvchellappa · Post by **kvchellappa** » 13 Jan 2015, 15:40

It would be a pleasure. Incidentally is there any comprehensive list of Bharathi songs and the ragas they have been sung in?

nmkmathan · Post by **nmkmathan** » 15 Apr 2016, 16:23

sridhar_ranga wrote:Madasamy

Great work!!! Thank you for posting Madasamy Pillai Original Photo

kvchellappa · Post by **kvchellappa** » 11 Sep 2016, 18:36

This is taken from FB:
Fowzia Iqbal

மகாகவியின் கடைசிப் பயணம்!

இன்று உலகம் போற்றும் நம் மகாகவி சுப்ரமணிய பாரதியின் நினைவு நாள். அந்த அக்னி குஞ்சு தனது பூத உடலை விட்டு பறந்து 95 வருடங்கள் ஆகிறது. யுகங்கள் கழிந்தாலும் அவனின் மிகச் சிறந்த எண்ணமும், சீரிய சிந்தனையும், அவனது ஒளிபடைத்தப் பார்வையில் இந்த உலகையும், மானிடத்தையும் ஒரு சேர தனது அன்பால் அணைத்து, இந்த மானுடமும் வையமும் வாழ்வாங்கு வழி கூறிச் சென்ற அந்த தீர்க்கதரிஷி நம்மை விட்டுப் பிரியவில்லை, நம்மோடு அவனது சிந்தனைகளாக வாழ்ந்தும் கொண்டிருக்கிறான்.

அந்த மகாகவியின் கடைசி நாளையும், அந்த இளஞ்சூரியனைத் தாங்கி இருந்த அவனது பூத உடல் அக்னிக்கு ஆகுதியானதையும் மீண்டும் ஒருமுறை அவனது நினைவு நாளிலே நினைத்துப் பார்ப்போம்.அந்த நாட்களினைப் பற்றிய நிகழ்வுகளை பாரதிப் பிரியரும் தமிழறிஞருமான திருவாளர். ரா. அ. பத்பநாபன் அவர்கள் தொகுத்து வழங்கிய ‘சித்திர பாரதி’ என்னும் நூலில் காணும் இப்பகுதியை நான் இங்கே பகிர்கிறேன்.

யானையின் மூலம் உயிரைக் கவராத யமன், இரண்டு மாதம் காத்திருந்து, வேறொரு எளிய வழியில் பாரதியை நெருங்கினான்.

1921 செப்டம்பர் முதல் தேதி பாரதிக்கு வயிற்றுப் போக்கு ஏற்பட்டது. பூஞ்சை உடல் தாங்கவில்லை. விரைவில் அது இரத்தக் கடுப்பாக மாறியது. முதல் தேதியிலிருந்து விடுப்பில் இருந்த பாரதி எப்போது வேலைக்குத் திரும்புவார் என்றறிய ‘மித்திரன்’ அலுவலகத்திலிருந்து ஓர் சக ஊழியர் வந்து விசாரித்தார்.

சில தினங்களில், சரியாக செப்டம்பர் 12ஆம் தேதி திங்களன்று வேலைக்குத் திரும்புவதாகச் சொல்லி அனுப்பியுள்ளான் பாரதி. அன்றுதான் அந்த இளஞ்சூரியனின் பூத உடல் எரிகாடு சென்றது !

1921 செப்டம்பர் 11 ஆம் தேதி இரவு பாரதி வீட்டில் கவலையுடன் விழித்திருந்த நண்பர்களில் ஒருவரான நீலகண்ட பிரம்மச்சாரி கூறுகிறார்:

“அன்றிரவு பாரதி ‘அமானுல்லா கானைப் பற்றி பற்றி ஒரு வியாசம் எழுதி ஆபீஸுக்கு எடுத்துக் கொண்டு போகவேண்டும்’ என்று சொல்லிக் கொண்டிருந்தார். அமானுல்லா கான் அப்பொழுது ஆப்கானிஸ்தானத்து மன்னராக இருந்தவர். 1914-18 முதல் மகாயுத்தத்தில் ஜெர்மாநியருக்குச் சாதகமாக இருந்தாரென்று சண்டையில் வெற்றிப் பெற்ற பிரிட்டிஷார் அவர் மீது கறுவிக் கொண்டிருந்தார்கள். முன்னிரவில் பெரும்பாகம் மயக்கத்திலிருந்த பாரதி, இறப்பதற்கு இரண்டு மணி நேரம் முன்னால் சொன்ன இந்த வார்த்தைகளே அவர் பேசிய கடைசி வார்த்தைகளாகும்”

நெல்லையப்பர், “எங்களுக்குத் தூக்கம் வரவில்லை. அடிக்கடி எழுந்து, எமனுடன் போராடிக் கொண்டிருந்த பாரதியாரைக் கவனித்துக் கொண்டிருந்தோம். பின்னிரவில் சுமார் இரண்டு மணிக்கு பாரதியாரின் மூச்சு அடங்கி விட்டது. உலகத்தாருக்கு அமரத்துவ உபதேசம் செய்த பாரதியார் மரணம் அடைந்தார். “கரவினில் வந்து உயிர்க் குலத்தினை அழிக்கும் காலன் நடுநடுங்க விழித்தோம்” என்றும், “காலா, உன்னை நான் சிறு புல்லென மதிக்கிறேன் – என்றன் காலருகே வாடா ! சற்றே உன்னை மிதிக்கின்றேன், அட (காலா)” என்றும் பாடிய பாரதியார் காலனுக்கு இரையானார்” என்று கூறுகிறார்.

பாரதி காலமானது சரியாக இரவு 1:30 மணி. இதை நீலகண்ட பிரம்மச்சாரி, ஹரிஹர சர்மா முதலியோர் தெரிவித்துள்ளனர்.

பாரதியின் மரணச் செய்தியைப் பொழுது விடிந்ததும் நண்பர்களுக்குச் சொல்லியனுப்பினார்கள். துரைசாமி ஐயர், ஹரிஹர சர்மா, வி.சக்கரைச் செட்டி, கிருஸ்துவப் பாதிரியாராகப் புரசைவாக்கத்தில் ஒரு பங்களாவில் குடியிருந்த யதிராஜ் சுரேந்திரநாத் ஆர்யா, மண்டயம் ஸ்ரீநிவாஸாச்சாரியார், எஸ்.திருமலாச்சாரியார், குவளை கிருஷ்ணமாச்சாரியார் முதலியோர் வந்தனர்.

பாரதி குடும்பத்துக்கு எப்போதும் ஆதரவுப் புரிந்துவந்த துரைசாமி ஐயரே பாரதியின் கடைசி நாள் கிரியைகளுக்கும் உதவிபுரிந்தார். “பாரதியார் உடலைக் காலை எட்டு மணிக்குத் திருவல்லிக்கேணி (கிருஷ்ணாம்பேட்டை) மயானத்திற்கு கொண்டு சென்றோம். நானும், லஷ்மண ஐயரும், குவளை கிருஷ்ணமாச்சாரியார், ஹரிஹர சர்மா, ஆர்யா முதலியவர்களும் பாரதியார் பொன்னுடலை சுமந்து செல்லும் பாக்கியம் பெற்றோம்.

பாரதியார் உடல் மிகச் சிறியது. அன்று தீக்கிரையான அவர் உடல் நிறை சுமார் 100 பவுண்டுக்கும் குறைவாகவே இருக்கும். இன்று உலகம் போற்றும் கவிச்சக்ரவர்த்தியுடன் அன்று அவரது கடைசி நாளில் திருவல்லிக்கேணி மயானத்திற்குச் சென்றவர்கள் சுமார் இருபது பேருக்கும் குறைவாகவே இருக்கலாம்.

பாரதியின் பொன்னுடலை அக்னி தேவரிடம் ஒப்புவிக்கு முன்னர் நண்பர் சுரேந்திரநாத் ஆர்யா சிறியதோர் சொற்பொழிவு நிகழ்த்தினார்” -இவ்வாறு நெல்லையப்பர் கடைசி நாளை விவரித்துள்ளார்.

பாரதிக்குப் ஆண் பிள்ளை இல்லாததால் யார் அவருக்குக் கொள்ளியிடுவது என்ற பேச்சு வந்தபோது, யாரோ நீலகண்ட பிரமச்சாரி கொள்ளியிடலாமென்று சொன்னார்கள். உடனே அவர், “என்ன, நானா? இந்தச் சடங்குகளிலெல்லாம் துளிக்கூட நம்பிக்கை இல்லாதவன் நான். என் தகப்பனாராகவே இருந்தாலும் இந்தச் சடங்குகளைச் செய்யமாட்டேன். அப்படியிருக்க, பாரதிக்காக நான் செய்வேனென்று எப்படி நினைத்தீர்கள்?” என்று மறுத்துவிட்டார்.

முடிவில் பாரதியின் தூரத்து உறவினரான ஹரிஹர சர்மாதான் கர்மங்களைச் செய்தார். பல நூற்றாண்டுக்கொருமுறை தோன்றும் அதிசய மேதை ஒருவரின் வாழ்வு இவ்வாறு முடிவெய்தியது. தம்மிடையே ஒரு மகாபுருஷர் வாழ்ந்தாரென அவர் காலத்துத் தமிழுலகம் அறியவில்லை. நண்பர்களும், அறிஞர்கள் சிலருமே உணர்ந்திருந்தனர்.

தென் தமிழ்நாட்டில் 1882 டிசம்பர் 11 தோன்றிய அந்த சித்த புருஷர், சென்னை திருவல்லிக்கேணியில் 1921 செப்டம்பர் 12 ஞாயிறன்று, அதிகாலை 1:30 மணிக்குப் புகழுடல் எய்தினார். அப்போது அவருக்கு வயது 39 நிரம்பவில்லை! சரியாக 38 வயதும் 9 மாதங்களுமே ஆகியிருந்தன!

arasi · Post by **arasi** » 11 Sep 2016, 21:43

End of the MahAkavi's Journey

Today, it's world class poet Subramania Bharathi's remembrance day.That live spark of Agni (the fire) left this world on this day, ninety five years ago. Ages may come and go, but Bharathi's vision and his noble thoughts shall stay with us. The powerful glow in his eyes still proclaims to us his thirst for humanity to unite as one, and his love and hope for us to live on that way.

That seer is still with us. He that dreamed of that ideal and lived for it is with us in his glowing ideals and his works.

Let's recollect the day when the young poet--who like a ray of the dazzling sun had enlightened the land--reached the end of his journey, here on earth. A tamizh scholar and a great admirer of Bharathi, RA. A. Padmanabhan has this to say in his loving and dedicated work Chitra Bharathi on the life of the bard:

YamA did not take Bharathi's life by coming as the mad elephant at the temple which threw him up in the air when he went to feed him. He waited two months, and then took his life as he would of a sick man. Bharathi's diarrhea on the first of September turned into a more serious stomach ailment. He was weak and vulnerable.

A colleague from the SvadEasmitran office came to see him and asked when he would be back at work. "the 12th", Bharati replied--the very day he was destined to arrive at the cremation grounds!

On the 11th evening, friends kept a vigil on him. Nilakanta Brahmachari says: Bharathi wanted to write an essay on Amamullah Khan who ruled over Afganistan then--the britishers were livid that he sided Germany in the world war. Those were Bharathi's last words, that he wanted to write about Khan.

Nellaiyappar, Bharathi's close friend says: we couldn't sleep. We kept a close eye on him. At about two in the morning, he breathed his last. The one who spoke of amaratvA (eternal life) was sentenced to death. He wrote that he would stare at kAlA (yamA) in such a way and dare him, which would surely make him shudder."I think of you as a mere blade of grass, O kAlA! Come near me! I will trample on you!" he declared, but succumbed to death at such an early age.

Harihara Sarma says he died around 1-30 that morning.

At dawn, the news reached other friends. Doraisami Iyer, Harihara Sarma, V.Sakkarai chetty, Yathiraj Surendra Arya, MAndayam Srinivasa Iyengar, Tirumalai Iyengar, Kuvalaik kannan...

Doraisamy Iyer who had helped Bharathi and family all along, took care of the cremation arrangements.

arasi · Post by **arasi** » 12 Sep 2016, 01:50

In Nellaiyappar's words: At eight in the morning, we carried our precious treasure to Tirualllikeni's Krishnampettai cremation grounds. Me, Lakshman, Kuvalaik kannan, Harihara Sarma and Arya. It was our great privilege. Bharathi was small in stature. He would have weighed barely a hundred pounds after his illness. The bard supreme was on his final journey and there were barely twenty men in the funeral procession!

Arya gave an eulogy before the cremation.

Since Bharathi did not have a son, someone suggested that Neelakanta Brahmachari could do the final rites. He refused, saying that he did not believe in them, and would not do them at his own father's death. So, Harihara Sarma, also a distant relative of Bharathi performed them.

The event of a such a dazzling human being born happens only once in a few centuries. Such a life came to an end that day. That a supreme human lived among them, people were unaware--except for a few friends, scholars and lucky ones.

That SiddhA who was born on the 11th of December in 1882 in southern most India, joined the pantheon of the greats on Sunday, September 1921, at one thirty in the morning. He wasn't yet thirty nine!

(a translation from a face book entry by Fowzia Iqbal (thanks!).
Thanks also to KVC who brought it to us).

kvchellappa · Post by **kvchellappa** » 12 Sep 2016, 03:18

That is nice of you to render it in English in your inimitable style.

kvjayan · Post by **kvjayan** » 12 Sep 2016, 13:30

The story of a benefactor who helped the poet’s family after his death.

"The poet and the pupil — a story from Ettayapuram", B. KOLAPPAN.

http://www.thehindu.com/news/national/t ... epage=true

A letter written by Subramania Bharati’s wife Chellamma speaks of the family’s difficult times

A recently discovered letter written by Chellamma, Subramania Bharati’s wife, to a family friend tells the story of a benefactor who helped the poet’s family after his death. Congressman Kamu Reddiyar from Vadhalakarai near Vilathikulam had come to the family’s rescue and provided supplies for 33 years. The letter was written when the monthly rations stopped. Chellamma wrote to Reddiyar, unaware that he was no more.

“The letter is with Kamu Reddiyar’s family. I got a copy from his son Pappuraj,” says M.S. Sekar, 70, an ex-serviceman and classmate of Mr. Pappuraj Reddiyar. Kamu Reddiyar, a Congress president in Kovilpatti, helped Bharathiyar’s family as it was the poet who accommodated him in his house when he joined Raja’s High School in Ettayapuram.

“There was no high school in Vadhalakarai and Kamu Reddiyar’s father took him to Bharathiyar in Ettayapuram. He helped him,” says Mr. Sekar.

The families stayed in touch though the elder Reddiyar returned to farming after completing Class 10. Bharathiyar then moved to Chennai. His family returned to Ettayapuram after his death in 1921. When Kamu Reddiyar called on Chellamma, he saw the family’s distress. “He wanted to gift land but she declined. So he sent farm produce. But that stopped in 1954, when he died. Missing the ration, Chellamma wrote to him,” says Mr. Sekar.

“You promised Koolam (produce) and viragu (firewood). They have not arrived and I am expecting them. Do not forget, and send them. Please bring your children too, I am keen to see them,” says the letter posted in 1954.

Kamu Reddiyar was an ardent Congressman and even donated 200 acres of land to Acharya Vinobha Bhave’s Boodhan Movement. “We still have the records of the donation. Even recently, we surrendered a lot of land under the Land Ceiling Act,” explains P. Aravindan, the grandson of Kamu Reddiyar. Though Bharathiyar’s death anniversary is observed on September 11, scholar Seeni Viswanathan says the actual date is September 12, since he died at 1.30 a.m.

Since there was a confusion about the date, for many years his death anniversary was observed on both days. “During the time of Kalki and Parali Su. Nellaiyappar, the friend of Bharathiyar, it was observed on both the days,” says Mr. Viswanathan, who has compiled all works of Bharathiyar.

rshankar · Post by **rshankar** » 12 Sep 2016, 21:47

Mahakavi wrote:"I think of you as a mere blade of grass, O kAlA! Come near me! I will trample on you!" he declared, but succumbed to death at such an early age.

I love thisrendition

Mahakavi wrote:"I think of you as a mere blade of grass, O kAlA! Come near me! I will trample on you!" he declared, but succumbed to death at such an early age.

The first time I read this, I was reminded of this....

But on further thought, he's a ciraMjIvi - he lives through his writings, that are timeless and will live on to the end of time. And in that aspect, has he not literally kicked death or his messengers into the netherworld, and not just trampled on them? To paraphrase what rAma said to vibhIshaNa (in the words of Sri Arunachala Kavi)

indrAdi dEvargaL uLLa nAL varaikkum
vEdamuLLavum vEda gItamuLLavum
pArijAtam uLLavum panca bhUtamuLLavum
kAr uLLavum kaDal nIr uLLavum
IrEzh pAr uLLavum
rAman pEr uLLavum nilaikkum, nilaikkum, nilaikkum

Right?

arasi · Post by **arasi** » 13 Sep 2016, 02:12

Ravi,
A crowning glory, your post. Thanks!

Sowmya sings 'kAlA' with intense bhAvA.

Girish_a's translation of antakana dhUtarige, is beautiful. Is he active still on Rasikas.org?

And your lines from Arunachalak kavirAyar...!

You are a rich asset here at the fora--with your translations specially, which you do with such sensitivity and care...

rshankar · Post by **rshankar** » 13 Sep 2016, 06:41

Thank you, Arasi!

shankarank · Post by **shankarank** » 18 Dec 2016, 10:29

A nice tribute: https://www.youtube.com/watch?v=I2wOugFgYlE

sivakami · Post by **sivakami** » 18 Dec 2016, 11:58

Yesterday, there was a live telecast of pancharatna krithis of SUbramanya Bharathi on Podhigai TV. I was happy to see an announcement serendipitously, about this programme scrolling on the screen scheduled to start at 10.05 AM. The event was organized by “Vanavil Panpattu Mayyam” as the ‘23rd Andu Bharathi Thiruvizha’ at ‘Bharathiyar Ninaivu Illam’ in Triplicane. I kept aside all my jobs for the day and watched the event. After the deeparadhanai to a golden-color idol of the Mahakavi which was brought in a procession from the Parthasarathi Temple(I think), it was brought inside to the stage. It was a pleasant surprise to see inside the hall, an arrangement similar to the pancharatna seva at Thiruvaiyaru, with several vidwans and vidhushis seated on the stage, many instrumentalists, children and teens sitting on either side below ready to sing. In the audience I was able to spot Sri. L. Ganeshan(BJP-MP), Sri. Kumari Ananthan, Amudhasurabhi Editor Sri. Tiruppur Krishnan and other dignitaries along with numerous Bharathiyar-rasikas. On the stage were Smt. Aruna Sairam and Sri. Rajkumar Bharathi, Smt. Charumathi Ramachandran, Smt. Geetha Raja, Sri. Maharajapuram Srinivasan, Sirkazhi Sivachidambaran, Smt. Mahathi (whom I could identify) and so many others.
Songs:
After the invocation song “ Karpaga Vinayaga Potri’ they rendered the aindhu-ratna krithis. I can recall only three, 1. Bharatha Samudhayam vazhgave, 2. Mandhil urudhi vendum & 3. Vazhga Nirandharam, vazhga thamizh mozhi. I had to miss the remaining two due to some phone calls, visitors etc., Some other rasikas may be able to fill-in.
I particularly enjoyed the children below 10-12 yrs of age singing with so much of enthusiasm. There were so many young boys playing the ghatam and mridangam, a tabla-player and also a morsing vidwan. Two flautists and Smt. Padma Shankar(violin) were playing the lead-ragam tunes before each song. Overall it was a grand event, a wonderful initiative by the organizers “Vanavil Panpattu Mayyam” lead by Sri. Ravi, Smt. Shobana Ramesh and Smt.Meenakshi (they announced). Kudos to their efforts!!

kvchellappa · Post by **kvchellappa** » 21 Dec 2016, 21:03

An enjoyable programme on Bharathiyar and Kannan:
https://www.youtube.com/watch?v=I2wOugFgYlE

vgovindan · Post by **vgovindan** » 22 Dec 2016, 09:13

11. மற்றிதனைக் கண்டார் மலமற்றார் துன்பமற்றார்
பற்றிதனைக் கொண்டார் பயனனைத்துங் கண்டாரே.

12. இப்பொருளைக் கண்டார் இடருக்கோ ரெல்லைகண்டார்
எப்பொருளுந் தாம்பெற்றிங் கின்பநிலை யெய்துவரே.

பரசிவ வெள்ளம்

யமனுக்கென்ன வேலை யமனுக்கு யமனைக் கண்டவரிடம்?
கொள்ளியும் சடங்குகளும் உலர்ந்தபோன உடலுக்கே;
உண்மை கண்டார் உடலை வென்றார், உடலை வென்றாரே!

vgovindan · Post by **vgovindan** » 02 Mar 2017, 20:04

போருக்கு வந்தங் கெதிர்த்த கவுரவர்
போலுவந் தானுமவன் - நன்னெஞ்சே!
நேருக் கருச்சுனன் தேரிற் கசை கொண்டு
நின்றதுங் கண்ண னன்றோ - நன்னெஞ்சே! (பகைவனுக்கருள்வாய்)

தின்ன வரும்புலி தன்னையு மன்பொடு
சிந்தையிற் போற்றிடுவாய் - நன்னெஞ்சே!
அன்னை பராசக்தி யவ்வுரு வாயினள்
அவளைக் கும்பிடுவாய் - நன்னெஞ்சே! (பகைவனுக்கருள்வாய்)

This is to highlight that Bharati was a jnAni - not just a freedom fighter in a political sense - as some would like us believe.

shankarank · Post by **shankarank** » 02 Mar 2017, 20:47

Sri V Govindan - when I read about his last vyAsam attempt on the king of Afghanistan and the knee-jerk support for Russia puratchi - I feel the loss of intellectual tradition that studied the others carefully. In persuading Mahatma Gandhi on agreeing to support Indian Troops to WWII, Nehru and Rajaji seemed to have understood and applied Gandhi's Hind Swaraj better than Gandhi himself. They were able to discriminate what was happening to Jews vs. what was being done to Indians ( much of it: what was done to Indians by Indians) by the British! Netaji was on the wrong of history for the same reason!

grsastrigal · Post by **grsastrigal** » 12 Sep 2017, 12:44

As we observed mahakavi's 96th death anniversary, TOI, yesterday, published an article where it came out with 2-3 events and also a picture of yadugiri ammal.

Thanks to Arasi for bringing it out much early in this column (translation of the tamil book).

arasi · Post by **arasi** » 10 Oct 2017, 08:30

grsastrigal,
Thank you so much. Can't believe more than six years have gone by since I was inspired to translate Yadugiri Ammal's memoir to share with rasikAs who cannot read the original in tamizh...

RSR · Post by **RSR** » 27 Oct 2017, 22:49

Barathy has written about the state of Carnatic music during his time. ( around 100 years before now). (sangeetha vishayam) ( barathy -prose writings-poompukaar pathippakam). Liberal transaltaion of some lines there. Barathy begins by mentioning the nine 'rasa's. 'people who sing pallavis and ' keerthanangal' without rasa gnaanam' are showing the corpse of music . Most musicians today do not know that 'rasa' is the soul of music.
.....People who sing some of the keerthanais of Muthuswamy Dhikshithar, Thyagaiyar and Patnam Subramanya Iyer'
with much 'sangathi's are considered to be first rate musicians. But all these jkeerthanams are in Sanskrit or Telugu. So, 90% of vidwans do not know the meaning of these keerthanams. For such people who slaughter the language by omitting some words, or swallowing some parts, cannot know anything about 'rasa' of the songs.
( more to follow..)

RSR · Post by **RSR** » 28 Oct 2017, 20:16

Barathy on music..continued. from #694...." I have all along been observing. The music concert begins..... Vidwan starts with Vaathaapi Ganapathim.... 'Rama nee samaanam evaru,.... mariyaadha kadhura',.... varamulosaki', ..Oh ..God! oh God! The same songs all the time.! You go to any village, any district, or take any vidwan.. this is the same story. Our tamilnad listeners seem to have ears made of iron.which is the reason that they are listening to these seven or eight songs again and again, without complaining. In countries having people with normal ears, they wont be tolerating this.
I am not saying that we should ignore the keertahnais of earlier great souls but we should sing those kerrthanais with understanding of the meaning. We should not mis-pronounce the words. The words should be clearly sung. We should not swallow some words conveniently. We should not make listening to music a nuisance by simply singing the same ten/thirty songs again and again.
We must create new keerthanais. Leading musicians of the present time, should try to create new keerthanams in new tunes .They must learn the nine 'rasa's and how to create songs in different rasa's.
" Our saintly predecessoirs had divine grace. ...but we are not so blessed' " should not be the refrain of vidwans as an excuse to avoid creating new keerthanams.
Gods are still there. They are nor dead.
If we really worship them, they will surely bless us and grant the ability. We can earn Divine Grace by steadfast devotion, compassion to all living beings, honesty, truth and unceasing effort."
--------------------- to be continued.

--

RSR · Post by **RSR** » 28 Oct 2017, 21:13

Barathy on music..continued. from #695.
"Our musicians sing the keerthanams of Muthuswami Dheekshithar, Thyagaiyar and Patnam Subramanya Iyer , most of the time. Of these, Dhikshithar keerthanams are written in chaste Sanskrit. These songs have majesty and grandeur . There are other merits too but as they are in Sanskrit, these are not suitable for common people to sing with 'rasa-anubavam' unless they know sanskrit.
Thyagaraja had been blessed with Divine Grace. If Carnatic music is still alive, he is the main reason for that. Like the ancient sages , he lost himself in the worship of his 'Ishta Devatha' and was oblivious of the 'self'. He became the embodiment of his art. Though the present day vidvans pollute his divine songs by overloaded sangathis,rasa-naasam, mumbling and swallowing the words etc, his songs still have the old glow in them. .
Can not the gem-examiners , spot the gems though they appear dull having been cast for long in dust and dirt? Similarly, despite all this confusion, people with rasa-gnaanam can still perceive the true greatness of Thyagayya's craft. A good keerthanai will bring out the rasa in the ragam and layam themselves ( even without the lyrics!_.... This we say, is rasa-composition. .Thyagaraja was a specialist in that.
For instance, take the kru'thi, 'Chakkani Rajamargamu'. Try to sing that song without much sangathis and gymnastics, The meaning 'why do you wander in dirty bye-lanes when the royal-road is before you'. will be available in the music itself. Try singing 'maarubalga (' why are you not replying to my entreaties?) . The meaning will be available in the music itself than in the words.
' Nannu brova neekkintha thaamasamaa' ( 'so much delay in coming to my protection?" will sound in the song's tune/layam itself.
This is true of all his keerthanams. All the more remarkable because he achieves this effect without conscious effort.,but spontaneously.
When we have Truth in our heart, music will naturally flow like this."
-------------------------------------------------------------
In subsequent times, the above quality is found missing in the songs of Patnam Subramanya Iyer and others. If you consider 'varamusosaki' song, ( 'is it difficult for you to grant boons and protect ?') there is very little common to the lyrics and music rasa. The music is just fighting with beats of war-drums'!
-------------------------------------------------------
(to be continued in two more posts). .

RSR · Post by **RSR** » 29 Oct 2017, 09:18

Barathy on Music ( in continuation of #696)...."The singers should realize that beats('thaalAM) are meant for the song and song is not meant for beats.
it may be appropriate to sing the song to be in step with the beats in some types of 'folk dance' ('kootthu). ( empasis mine-rsr)
Even there, we should not destroy the music by giving over-emphasis to beats (thaaLam(. If that is so even in a 'kootthu ', it is not fair to kill the joy of music by giving priority to 'thaaLam', and call it a 'music concert!'. Especially when singing Keerthanams, we must give importance to revealing the bliss of music first and treat the beats as just a support to enhance the experience. "

RSR · Post by **RSR** » 29 Oct 2017, 09:35

Barathy on Music ( in continuation of #697)...
" I was living in Kaasi ( Benares) for two or three years, a decade back. All the male singers who were concert performers had a fine voice like 'bell-metal' .('vengalakkkural'). Ladies had Golden voice.
From there, I came to thamizhnadu. I was hugely surprised and dismayed to find that the voice of the singers was of poor quality (except a few),
Why is this so without exception? I asked some Vidvans about it. They said that in North India, the vocalists take only milk, 'rotti', ghee . They do not take much of 'puLi ' and 'Kaaram(chilli) '. but here we revel in exactly those two tastes. That is why the voice is spoiled." When I thought about it, I could agree to a certain extent. But this is not the main reason. Our vocalists do not train their voice sufficiently. They should go to river banks, lake sides, seashore and sing freely . The practice of training our voice by Sasthric 'aahaar' is deficient in tamizhnadu. "
-------------------
So writes Barathy. Over.

RSR · Post by **RSR** » 29 Oct 2017, 12:54

ரஸ ஞானம் இல்லாமல் பல்லவிகளும், கீர்தனைகளும் . பாடுவோர் சங்கீதத்தின் உயிரை நீக்கிவிட்டு வெற்றுடலை அதாவது பிணத்தை காட்டுகிறார்கள். இக்காலத்து வித்வான்களில் பலர் 'சங்கீதத்திற்கு நவரசங்களே உயிர்' என்பதை அறியாதவர்.
696 original "முத்துஸ்வாமி தீக்ஷிதர் ,தியாகய்யர், பட்டணம் சுப்பிரமணிய அய்யர் -இந்த மூன்று பேர்களின் கீர்தனைகளைத்தான் அதிகமாய் பாடுகிறார்கள். இவற்றுள்ளே , தீக்ஷிதரின் கீர்த்தனைகள், பச்சை சம்ஸ்க்ருத பாஷையில் எழுதப்பட்டவை . இவை கங்கா நதியைப் போல் கம்பீர நடையும், பெருந்தன்மையும் உடையன. வேறு பல லக்ஷணங்களும் இருந்த போதிலும் ,சம்ஸ்க்ருத பாஷ்சயில் எழுதப் பட்டிருப்பதால், இவை நமது நாட்டு பொதுஜனகள் ரஸானுபாவத்துடன் பாடுவதற்கு பயன்பட மாட்டா.
தியாகய்யர் தெய்வ வரம் பெற்றவர். தியாகய்யர் ரசக்கடல். கர்நாடக சங்கீதம் இப்போது உயிர் தரித்திருப்பதற்கு அவரே காரணம். பூர்வ காலத்து ஞானிகளைப் போல அவர் இஷ்ட தேவதைக்கு ஆத்ம யக்ஞம் செய்து , தான் அற்று ,விததை வடிவாகி நின்றார். இவருடைய பாட்டுக்களை ,இக்காலத்து பாடகர், அதிக 'சங்கதிகளாலும்' ரஸ நாசத்தினாலும் சொற்களைத் திரித்தல், விழுங்குதல் முதலிய செயகைகளினாலும் இயன்றவரை ஆபாசமாகி விட்டபோதிலும், இன்னும் அவற்றில் பழைய ஒளி நிற்கத்தான் செய்கிறது...........சக்கனி ராஜ மார்கமு என்ற கீர்த்தனையை எடுத்துக் கொள்வோம். அதிக சங்கதிகளும் ,பின்னல்களும் இல்லாமல் இதன் பல்லவியை சுத்தமாகப் பாடிப் பாருங்கள். "நல்ல ராஜமார்க்கம் இருக்கும்போது , ஏன் சந்துகளில் சுற்றுகிறாய் மனமே ' என்ற அர்த்தம் இந்த இசையில் அகப்படும். ....
பிற்காலத்தில் பட்டணம் சுப்பிரமணிய அய்யர் முதலானவர்கள் பாட்டில் இந்த லக்ஷணம் இல்லை. 'வரமுலோஸகி' என்ற பாட்டை எடுத்த்தீர்களானால், இசைக்கும் பொருளுக்கும் சம்பந்தமே இல்லை என்பது விளங்கும். "வரம் கொடுத்துக் காப்பது உனக்கு அரிதா?" என்று சொற்கள் கேட்கின்றன. இசை சண்டை போடுகிறது! .....
697 in thamizh "மேலும் பாட்டுக்குத் தாளமே தவிர , தாளத்திற்கு பாட்டில்லை' என்ற விஷயத்தை, பாடுவோர் நன்கு தெரிந்து கொள்ளவேண்டும். சிலவிதக் கூத்துக்களிலே தாளத்திற்கு பாட்டுப்பாடுதல் பொருத்தம். அங்கே கூட முழுதும் தாள நயத்தையே கருதி இசை நயத்தை நாசம் செய்துவிடக் கூடாது. அப்படியிருக்க 'பாட்டுக் கச்சேரி ' என்று பெயர் வைத்துக்கொண்டு அங்கே இசையின்பங்களைக் கொன்று ,தாள முழக்கத்தைப் பிரதானமாக்குதல் தகாது. அதிலும் கீர்த்தனங்களை பாடும்போது ,இசையின்பங்களைக் காட்டுதல் முதல் காரியமாகவும் ,தாளத்தை உபகரணமாகபவும் கொள்ள வேண்டும். "
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

RSR · Post by **RSR** » 01 Nov 2017, 22:07

I have read about M.P.T.Acharya. and am an admirer of his great work. Along with Savarkar and V.V.S.Iyer, he was very active in England and Europe ( and Soviet Union too and was one of the founder-members of Communist Party of India as a branch of Comintern in Tashkent. ( Lenin's time). His full name was Mandayam Parthasarathi Tirumal Acharya (1887–1951). I would like to know if there are any reminiscences about him, from Mandayam family's senior surviving members. https://en.wikipedia.org/wiki/M._P._T._Acharya