A rebuttal of "CM's Brahminic domination" theory

[venkatakailasam]

After seeing SLIDESHOW
Chennai Margazhi Season in pictures here at http://www.thehindu.com/news/cities/che ... im-image-5

I thought life at Sabah with music was easy and soft..
Sweet and joyful….
Pleasing and simple..
Smooth and melodious….
Oh! What a sight is this??
portrayed here??

Where is it? ….”Brahminic domination”
Only domination of Auto drivers, Sabah secretaries
And everyone else…. except Brahmins

Deviation restored...now..


Who is it at slide 9/13? looks like Nick ...

[VK RAMAN]

Marghazhi - brahmin?

[vasanthakokilam]

That 9/13 is a great picture. That adorable 3/13 is a pictures of dolls, right?

[venkatraghavan.1955]

@VK Raman - Completely agree. Margazhi is absolutely brahmin isnt it? Very fair point

[rshankar]

The best of the lot is 13/13....

[Vyuptakesha]

Well at one point in time the Indian cricket team had several players from Karnataka....the question is so what? if merit is given the due, then it doesnt matter who performs.
TMK, ofcourse doesnt seem to hold this observation. and Rsachi neednt rebut loose statements.

[Nick H]

After seeing SLIDESHOW
Chennai Margazhi Season in pictures here at http://www.thehindu.com/news/cities/che ... im-image-5

Who is it at slide 9/13? looks like Nick ...

We share a taste for blue or purple shirts, it seems, but that guy has more hair and wears a wrist watch. It isn't me!

[elektek]

Incidentally, it may be interesting to see that there was to my knowledge no Brahmin has played Nadaswaram or Thavil..What can be the reason..

"no Brahmin has played Nadaswaram or Thavil"

Ghatam Suresh?

[sridhar_ranga]

There is a temple priest (Bhattachar) in Kumbhakonam area who plays the tavil.

I saw him play the tavil during the kal garuDan procession at naachiyar koil in Dec '12.

[harimau]

Well at one point in time the Indian cricket team had several players from Karnataka....the question is so what? if merit is given the due, then it doesnt matter who performs.
TMK, ofcourse doesnt seem to hold this observation. and Rsachi neednt rebut loose statements.

TMK has drunk deep from the BS that has formed the backbone of political discourse in this country.

The politicians have been deliberately confusing results for cause.

If Brahmins formed the administrative structure even under the British -- who have no specific reason to prefer one type of native as opposed to others -- it must only be because of discrimination and not because they were the ones who had the ability.

If Brahmins had monopolised education for thousands of years -- mind you, this was rote memorisation of the Vedas we are talking about here -- why aren't the politicians demanding that other castes should be admitted to the Veda Pathashalas? Why demand that they should have preferential admission to engineering and medical courses?

How many Nobel prizes have been won by Brahmins of India and how many by other castes? TMK should be writing to the Nobel Committee about discrimination against non-Brahmins and demand that the next dozen Nobel Prizes should be awarded to non-Brahmins.

[harimau]

Incidentally, it may be interesting to see that there was to my knowledge no Brahmin has played Nadaswaram or Thavil..What can be the reason..

There was one Lakshminarayana Iyer who played the Nagaswaram professionally.

If you go to the Thyagaraja Aradhana at Thiruvayyaru, you will see one Iyengar who shows up to play the tavil.

[munirao2001]

There were and are in the present time, few Nagasvaram Vidwans of Brahminical origin and also tavil players e.g.Senior Vidwan Triplicane Ravi and also maestro Anoor Ananthakrishna Sarma.

munirao2001

[chalanata]

Jaya Mohan's article about brahmins:

ஒடுக்கப்படுகிறார்களா பிராமணர்கள்?

பத்ரி சேஷாத்ரி பிராமணர்கள் தமிழகத்தில் நடத்தப்படும் விதம் பற்றி டைம்ஸ் ஆஃப் இந்தியா நாளிதழில் எழுதிய கட்டுரை இணையத்தில் கடும் விமர்சனத்திற்குள்ளாகியது என்றார்கள். முக்கியமான சில எதிர்வினைகளை மட்டும் தேர்ந்து அளிக்கும்படி சொன்னேன். தொலைபேசியில் நான் சொன்ன கருத்துக்களை எழுதியே ஆகவேண்டும் என்று அரங்கசாமி சொன்னார்.அனேகமாக அனைவரும் எதிர்வினை ஆற்றிவிட்டமையால் என் கருத்தை எழுதலாமென்று தோன்றியது.

பத்ரி சேஷாத்ரியின் கட்டுரை ஏற்கனவே வேறு சொற்களில் அசோகமித்திரனால் சொல்லப்பட்டதுதான். வெவ்வேறு பிராமணர்கள் அதை எழுதியிருக்கிறார்கள். பொதுவாக தமிழ்பிராமணர்களின் ஆதங்கம் அது என்று சொல்லலாம். அதை நான்கு கருத்துக்களாகச் சுருக்கலாம்.

1. தமிழ்பிராமணர்கள் அதிகாரத்தில் இருந்து மெல்லமெல்ல விரட்டியடிக்கப்படுகிறார்கள்.

2. தமிழ்பிராமணர்கள் சமூகத் தளத்தில் அவமதிக்கப்படுகிறார்கள்

3. தமிழ்பிராமணர்கள் தங்கள் தனிப்பட்ட பண்பாட்டை தக்கவைக்க அனுமதிக்கப்படுவதில்லை.

4 . இந்நிலைகாரணமாக தமிழ்பிராமணர்கள் மெல்லமெல்ல தமிழகத்தைவிட்டு வெளியேறி வருகிறார்கள்.

எதிர்வினைகளைப்பற்றி..

இதைப்பற்றி வந்த எதிர்வினைகளே பெரும்பாலும் பிராமணர்களக் கீழ்த்தரமாக வசைபாடி, அவதூறு செய்து அவமதிப்பவைதான். பத்ரி சேஷாத்ரி சொன்னவற்றுக்கு ஆதாரங்களைத்தான் எழுத்தில் அளித்துக்கொண்டிருக்கிறோம் என்றுகூட அறியாத மூர்க்கமே அவற்றில் வெளிப்பட்டது.



இன்னொருவகை எதிர்வினை, பிராமணர்களிடமிருந்து வந்தது. தங்களை முற்போக்குப் பிராமணர்கள் என்று காட்டிக்கொள்ளவேண்டும் என்ற வாஞ்சையின் வெளிப்பாடுகள் அவை. எவ்வகையிலும் சமநிலை அற்றவை.அந்தக்குரல் எப்போது பிராமணக் காழ்ப்பு இங்கே எழுந்ததோ அன்றுமுதல் இங்கே இருந்துகொண்டிருக்கிறது. அந்தக்குரல் உடனே கவனிக்கப்படும் என்பதும், அதைச் சொன்னவர் தற்காலிகமான பாராட்டுகளுக்கு பாத்திரமாவார் என்றும் சொல்பவர்கள் அறிவார்கள்.

ஆனால் ஏதேனும் ஒரு கருத்தில் எப்போதேனும் அந்தப்பிராமணர்கள் அவர்களின் ஆதரவாளர்களான அந்த இடைநிலைச்சாதி சாதிவெறியர்களுடன் மாறுபடுவார்கள் என்றால் ‘என்ன இருந்தாலும் நீ பாப்பான், நீ அப்டித்தானே சொல்லுவே’ என்ற வசையே அவர்களுக்கும் கிடைக்கும். காலமெல்லாம் பெரியார் பெயரைச் சொல்லிக்கொண்டிருந்த ஞாநி கருணாநிதியின் முதுமையைச் சுட்டிக்காட்டிவிட்டார் என்பதற்காக அவரை பார்ப்பனன் என வசைபாடி ஏழெட்டு கட்டுரைகளை அவரது நண்பர்களே எழுதியிருந்தனை நினைவுகூர்கிறேன்

இந்த எதிர்வினைகளின் அரசியலில் நான் கூர்ந்து நோக்கியது தலித்துக்களின் குரலை. எனக்கு ஒரு குரல்கூட கண்ணுக்குப்படவில்லை. யோசித்துப்பார்க்கிறேன். சென்ற சில ஆண்டுகளாக எனக்கு மிக நெருக்கமாக உள்ள தீவிர தலித் செயல்பாட்டாளர்களான நண்பர்கள் எவரேனும் இந்த வகையான காழ்ப்பைக் கக்கும் சொற்களைச் சொல்வார்களா என? வே.அலெக்ஸ் போன்ற ஒருவர் பிராமணர்களை அல்ல எந்த ஒரு மக்கள்திரளையும் பற்றி வெறுப்புடன் ஒரு சொல் சொல்லிவிடுவாரா? பாரிசெழியனால் சொல்லமுடியுமா?

நான் கேட்டதே இல்லை. ஒருமுறைகூட. தனிப்பேச்சுகளில்கூட. மாறாக ஸ்டாலின் ராஜாங்கம் ஒருமுறை சொன்னார். ‘சாதிக்காழ்ப்பு என்றால் என்ன என்று எங்களுக்குத் தெரியும். அதனால் எந்த ஒரு சாதியையும் வெறுப்பின் குரலால் அடையாளப்படுத்த எங்களால் முடியாது’ அன்று ஏற்பட்ட மகத்தான மனநெகிழ்ச்சியை இன்று நினைவுகூர்கிறேன்.

பகுதி 1. பத்ரி சேஷாத்ரிக்கு பதில்

என் அனுபவத்தைக்கொண்டு, நேரடியாக மேலே சொல்லப்பட்ட நான்கு கருத்துக்களையும் பரிசீலிக்க விழைகிறேன்.இதில் மடக்கி மடக்கி விவாதம் செய்பவர்களிடம் சொல்ல எனக்கு ஏதுமில்லை. வெறுப்பரசியல் செய்வதைப்போல எளியது ஏதுமில்லை. எந்தத் தரப்பையும் எடுத்துக்கொண்டு புள்ளிவிவரங்களை அள்ளிவைத்து மணிக்கணக்காக வாதிடலாம்.வெறுப்பு அளிக்கும் வேகம் மட்டும் இருந்தால்போதும்

நான் சொல்வது நான் தனிப்பட்ட முறையில் அறிந்தவை. எழுத்தாளன் என்பவன் ஒருவகையில் அனைவரும் உள்ளூர அறிந்தவற்றை மீண்டும் சொல்பவனே. அதற்காக சமூகத்தின் ஆழ்மனத்துக்குள் செல்பவன் அவன். நான் சொல்வனவற்றை மனசாட்சியை அளவுகோலாகக் கொண்டு பார்க்கும் எவரும் அறிய முடியும். இலக்கியவாதியின் உண்மையான வாசகர்கள் அவர்களே.

அதற்கு அப்பால் ஒன்றுண்டு. இன்று இந்தவிஷயத்தில் பேசிக்கொண்டிருக்கும் எவரின் குரலுடனும் சேர்ந்தது அல்ல என் குரல். இது இந்தக்காலகட்டத்தின் முதன்மை படைப்பிலக்கியவாதியின் குரல். நீங்கள் சொல்லும் ஒவ்வொரு சொல்லும் காலத்தில் மறைந்தபின்னும் எஞ்சும் குரல் இது

ஆம், எவர் என்னதான் குட்டிக்கரணம் அடித்தாலும் இதை மறைக்க முடியாது. இது இங்கே ஒலித்துக்கொண்டுதான் இருக்கும். இதை மறுப்பவர்களின் மனசாட்சியுடனும் பேசிக்கொண்டுதான் இருக்கும். என் ஆசான் ஜெயகாந்தன் இதைவிட வெறுப்பு அனலடித்த காலகட்டத்தில் சிங்கம் போல மேடையேறி நின்று முழங்கிய கருத்துக்கள்தான் இவை

ஒன்று: பிராமணர்களும் அதிகாரமும்

பிராமணர்கள் அதிகாரத்தில் இருந்து அகற்றப்படுகிறார்கள் என்பது ஒருவகையில் உண்மை. ஆனால் அது வேறுவழியில்லாமல் காலமாற்றத்தில் நிகழக்கூடியது. தவிர்க்கமுடியாதது. வளர்ச்சியின் ஒரு பகுதி அது. ஆகவே அறச்சார்பு கொண்டது.

இந்தியாவுக்குச் சுதந்திரம் கிடைத்தபின் ஆற்றப்பட்ட உரைகளில் ஒன்றில் நேரு இதைச் சொல்கிறார். இந்தியச் சுதந்திரப்போராட்டம் பெரும்பாலும் உயர்சாதியினரால் நடத்தப்பட்டது. ஏனென்றால் அன்று அவர்களே கல்விகற்றவர்கள். ஆனால் சுதந்திரத்துக்குபின் வந்த ஜனநாயக அரசியல் பெரும்பான்மையினராக உள்ள கீழ்ப்படிநிலைச் சாதிகளுக்கே சாதகமானதாக இருக்கும். அதுவே ஜனநாயகத்தின் வழிமுறை. ஆகவே உயர்சாதியினர் தங்கள் தகுதியை மேம்படுத்திக்கொண்டு அடுத்தகட்டத்துக்குச் செல்லவேண்டும் என்றார் நேரு

நேற்றைய நிலப்பிரபுத்துவச் சாதியமைப்பில் உயர்சாதியினராக இருந்த மூன்றுதரப்பினரே அதிகாரத்தை வகித்தனர். புரோகிதச் சாதியினர் [பிராமணர்] நிலவுடைமைச் சாதியினர் [வேளாளர், முதலியார்] வணிகச் சாதியினர் [செட்டியார்]

ஜனநாயகம் வந்தபோது இந்த உயர்சாதிகளின் அதிகாரம் மெல்லமெல்ல இல்லாமலாகியது. சென்ற அரைநூற்றாண்டில் நாம் காணும் படிப்படியான சமூகமாற்றம் என்பது முதல்படிநிலையில் இருந்த இச்சாதிகளின் சரிவே.

இன்று வேளாண்மைநிலம் பெரும்பாலும் வேளாளர், முதலியார்களின் கையை விட்டுச் சென்றுவிட்டது. நாட்டின் நில உச்சவரம்புச்சட்டத்தால் அவர்களின் நில உரிமை பறிக்கப்பட்டது. முழுக்கமுழுக்க செட்டியார்களிடமிருந்த தொழில்களில் பெரும்பாலானவை இன்று இடைநிலைச்சாதிகளிடம் சென்றுவிட்டிருக்கின்றன.

இதேபோன்ற ஒரு வீழ்ச்சியே பிராமணர்களுக்கும் ஏற்பட்டது. இது ஏதோ தமிழகத்தில் மட்டும் நிகழ்ந்தது அல்ல. இந்தியாமுழுக்க நிகழ்ந்தது, நிகழ்ந்து வருவது. தென்மாநிலங்களில் கேரளம், தமிழகம்,கர்நாடகம் ஆகியவை இந்த வேகம் கூடுதலாக உள்ளது.

முதல்படிநிலைச் சாதிகளில் பிராமணர்களின் நிலஉரிமை என்பது கொஞ்சம் மாறுபட்டது. அது கைவச உரிமை அல்ல, வரியில் ஒரு பங்கைக் கொள்ளும் உரிமை மட்டுமே.சோழர்களின் ஆட்சியில் அவ்வுரிமை அளிக்கப்பட்டது. பின்னர் நாயக்கர் ஆட்சியில் அவை மேலும் உறுதி செய்யப்பட்டன.

மன்னராட்சி மறைந்து பிரிட்டிஷ் ஆட்சி வந்ததுமே அந்த வரி அவர்களுக்கு வராமலாகியது. அவர்கள் ஆங்கிலக் கல்வி கற்று ஆங்கில அரசில் பணியில் சேர்ந்து அவ்வீழ்ச்சியை எதிர்கொண்டார்கள். அவர்களுக்கு நெடுங்காலமாக கல்விகற்றுவந்த ஒரு குலமரபிருந்தமையால் அதற்கேற்ற மனநிலையும் குடும்பச்சூழலும் இருந்தது.

ஆங்கில ஆட்சிக்காலத்தில் பிராமணர் வகித்த பதவிகள் இந்தியாவுக்கு முழுச் சுதந்திரம் வருவதற்கு முன்னரே குறையத்தொடங்கின. 1920களிலேயே அரசுப்பதவிகளில் கல்விகற்று மேலே வந்த பிற சாதிகள் உரிமைகோரிப் பெறத் தொடங்கின.

தென்னகத்தில் பிராமண வெறுப்பின் விதை இந்தப் போட்டி வழியாகவே உருவாகியது. உருவாக்கியவர்கள் பிராமணர்களிடம் அதிகாரத்துக்காகப் போட்டியிட்ட நாயர்கள். முக்கியமாக திருவிதாங்கூரில் இது ஆரம்பித்தது. சுவதேசாபிமானி ராமகிருஷ்ணபிள்ளை என்பவர் இதன் கருத்தியல் முதல்வர்.

இவரிடமிருந்து இக்கருத்துக்கள் அன்றைய மெட்ராஸ் ராஜதானியின் பகுதியாக இருந்த வடகேரளத்துக்குச் சென்றன. அங்கிருந்து சென்னைக்கு வந்தன. ஆரம்பகால பிராமண வெறுப்பு அரசியலை முன்வைத்தவர்கள் டி.எம்.நாயர் போன்ற மலையாளிகள். பிராமணரல்லாதோர் இயக்கம் பின்னர் தெலுங்கர்களைச் சேர்த்துக்கொண்டு வளர்ந்தது. திராவிட இயக்கமாக மாறியது

அத்துடன் கிராமங்களில் கிராமகணக்குப்பிள்ளையாக பிராமணர்கள் வகித்த பாரம்பரியப் பதவிகள் இந்தியா முழுக்க அவர்களிடமிருந்து காங்கிரஸ் அரசுகளாலேயே பறிக்கப்பட்டன. கிராம ஆசிரியர்களாக அவர்கள் பெற்றுவந்த ஊதியத்தை நிறுத்தலாக்கியவர் ராஜாஜி. நவீனக் கல்விமுறையைக் கொண்டுவருவதற்காக அவர் இதைச்செய்தார்.

அதன்பின் இந்தியா முழுக்க கொண்டுவரப்பட்ட நிலச்சீர்திருத்தங்கள் பிராமணர்களின் நிலவுரிமையை இல்லாமலாக்கின. தமிழகத்தில் அதைக்கொண்டுவர வாதிட்டவர் ராஜாஜிதான்.1962ல் காமராஜ் ஆட்சிக்காலத்தில் அது சட்டமாகியது. அரசுப்பணிகளில் இடஒதுக்கீட்டுக்கான சட்டங்கள் சுதந்திரத்துக்கு முன்னும்பின்னும் காங்கிரஸ் ஆட்சிக்காலத்தில் உருவானவை. தேசிய அளவில் நடைமுறைக்கு வந்தவை

ஆகவே பிராமணர்கள் மட்டும் அதிகாரத்தில் இருந்து விலக்கப்பட்டிருக்கிறார்கள், பிராமணர்களை திராவிடக்கட்சிகள் ஒடுக்கி அதிகாரமற்றவர்களாக ஆக்கின என்பது ஒரு மனப்பிரமை மட்டுமே. உயர்படிநிலைகளில் இருந்த சாதிகளில் எண்ணிக்கைபலம் அற்ற அத்தனை சாதிகளுமே இந்தியாவில் ஜனநாயகம் வந்தபோது அதிகாரத்தை இழந்தன. அது ஜனநாயகத்தின் இயல்பான போக்கு.

சுதந்திரத்துக்குப்பின் கல்வி பரவலானபோது அந்தப்போக்கு மேலும் விரைவுகொண்டது. இதில் எண்ணிக்கைபலம் கொண்ட ஆதிக்கசாதிகள் மட்டும் தாக்குப்பிடித்து நீடித்தன. கேரளத்தில் நாயர்களும் சிரியன் கிறித்தவர்களும் உதாரணம்.

ஆனால் இவ்வாறு அதிகாரமிழந்த உயர்சாதிகளிலேயே கூட பிராமணர்கள் பிறரை விட ஒரு படிமேல் என்றே சொல்லவேண்டும். ஏனென்றால் முன்னரே சென்னை போன்ற நகரங்களில் குடியேறி, அரசுடன் ஒத்துழைத்து தொழில்களில் காலூன்றிவிட்டமையால் பிராமணர்களுக்குரிய பெருந்தொழில் நிறுவனங்கள் இங்கே இருந்தன. தனியார்துறைகளில் வேலைவாய்ப்புகள் இருந்தன. உதாரணமாக, டிவிஎஸ் போன்ற ஒரு குழுமம் பிராமணர்களுக்கு உள்ளது. வேளாளர்களுக்கோ முதலியார்களுக்கோ அப்படி எந்த அடிப்படையும் இல்லை

அத்துடன் கல்விகற்று மேலே செல்லும் துடிப்பை குடும்பச்சூழலில் இருந்தே பெற்றுக்கொண்டமை காரணமாக சிலகுறிப்பிட்ட தொழில்களில் பிராமணர்கள் நீடிக்கவும் முடிந்துள்ளது. ஆடிட்டர்கள் போல.

ஆனால் கண்டிப்பாக அவர்களின் வேலைவாய்ப்புகளும் அரசுசார் அதிகாரமும் குறைந்துகொண்டேதான் செல்கின்றன. அதை அவர்கள் கணிப்பொறித்துறை போன்றவற்றில் புகுந்து அடைந்த வெற்றி மூலம் ஈடுகட்டிவருகிறார்கள். இந்த மாற்றத்தை நான் ஒரு ஜனநாயக பூர்வமான மாற்றமாகவே எண்ணுகிறேன். அதை ஒரு கல்விகற்ற, வரலாற்றுணர்வுகொண்ட பிராமணர் ஏற்றுக்கொண்டுதான் ஆகவேண்டும். பிற உயர்சாதியினரும்தான்.

இரண்டு: பிராமணர்களின் மீதான சமூக அவமதிப்பு

தமிழ் பிராமணர்கள் சமூகத் தளத்தில் அவமதிக்கப்படுகிறார்களா? ஆம். நான் ஓர் அரசுத்துறையில் இருபதாண்டுக்காலம் பணியாற்றியவன். பல துறைகளில் பல அதிகாரிகளிடம் நேரடியான பழக்கமும் அலுவலகங்களில் அனுபவமும் கொண்டவன். மேலும் கேரளப் பணிசூழலில் இருந்து தமிழகத்துக்கு வந்தமையால் சற்று விலகி நின்று நோக்கும் பார்வையையும் அடைந்தவன். ஆகவே என் அவதானிப்பு இதுவே.

தமிழக அலுவலகச் சூழலில் தலித்துக்களும் பிராமணர்களும்தான் சாதிரீதியாக அவமதிப்புக்கு உள்ளாகக்கூடியவர்கள். நான் தமிழகம் வந்த புதிதில் ஓரு தமிழக அரசு உயரதிகாரியுடன் அவரது அறையில் பேசிக்கொண்டிருந்தேன். இலக்கிய ஆர்வம் கொண்டவர் என்பதனால் நெருக்கம். ஒரு பிராமண துணையதிகாரி வந்து விடுப்பு விண்ணப்பக்கடிதங்களை அவர் முன் வைத்தார். அனைத்திலும் அவர் குறிப்பு எழுதியிருந்தார்.

“ஏய்யா, நீதானே சாங்ஷனிங் அதிகாரி? எங்கிட்ட கொண்டுட்டு வந்து ஏன் தாலிய அறுக்கிறே?’ என்று இவர் எரிந்து விழுந்தார். பிராமண அதிகார் பேசாமல் நின்றார். “நான் எதுக்குய்யா இதையெல்லாம் பாக்கணும்?’ என்றார் மீண்டும். அவர் பேசாமல் நிற்கவே “கொண்டுட்டு போ” என்று கூச்சலிட்டார்.

அவர் மெல்லியகுரலில் “நீங்க பாத்தா நல்லாருக்கும் சார்” என்றார். அது இவரை கொஞ்சம் குளிரச்செய்தது “ஒரு முடிவையும் எடுக்காதே. பயம்” என்றபின் அதிகாரி என்னை நோக்கி “பாப்பாரப்புத்தி எப்டி வேலைசெய்யுது பாருங்க” என்றார்

நான் பின்னர் வெளியே வந்தபோது அந்த பிராமண அதிகாரி என்னிடம் தன்னை அறிமுகம் செய்துகொண்டார். ரப்பர் வாசித்திருந்தார். “சார் நான்தான் சாங்ஷனிங் ஆபீசர். ஆனா நான் முடிவெடுத்தா அத்தனை பேரும் பாப்பாரத்தாயளின்னு திட்டுவானுக. இப்ப இவர் ஒருத்தர் வாயத்தானே கேட்டாகணும். அதும் ரூமுக்குள்ள… பரவால்ல” என்றார் சிரித்தபடி

அன்று அடைந்த அதிர்ச்சி நான் விருப்ப ஓய்வுபெறும் வரை நீடித்தது. அரசலுவலகங்களில் பிராமண ஊழியர் ஒருவர் எப்படியும் வாரத்துக்கு ஒருமுறை நேரடியாகவே சாதி குறித்த வசையை எதிர்கொள்ள வேண்டும். நக்கல்கள், கிண்டல்கள், நட்பு பாவனையில் சொல்லப்படும் இடக்குகள் வந்துகொண்டே இருக்கும்.

பிராமணர்களைப் பற்றி நம் இடைநிலைச் சாதியின் பொதுப்புத்தி ஒன்றுண்டு. ஈ.வெ.ரா அவர்களால் அது ஒரு கொள்கையாகவே நிலைநாட்டப்பட்டது. பிராமணர்கள் என்றால் நயவஞ்சகம் செய்பவர்கள், பிறரைப்பற்றி தங்களுக்குள் இழித்துப் பேசிக்கொள்பவர்கள், மேட்டிமை நோக்குள்ளவர்கள், சுயநலவாதிகள் என்ற பேச்சை மீளமீளச் சொல்லிக்கொண்டிருப்பதை இருபதாண்டுக்காலம் கேட்டிருக்கிறேன்.

ஆனால் கணிசமானவர்களின் வாழ்க்கையில் பிராமணர்கள் பேருதவிசெய்திருப்பார்கள். நீண்டகால நட்பு பேணியிருப்பார்கள். இக்கட்டான தருணங்களில் இவர்கள் சென்று நிற்கும் இடமும் ஒரு பிராமணனின் வீடாகவே இருக்கும்.அத்தனைக்கும் அப்பால் பிராமணர் “பாப்பாரப்புத்தியக் காட்டிட்டீயே” என்ற வசையையும் எதிர்கொள்ளவேண்டியிருக்கும்

1991ல் அருண்மொழி தன் வீட்டை விட்டு தருமபுரிக்கு என்னைத் தேடி வந்தபோது அவளை உடனே கூட்டிச்சென்று தன் இல்லத்தில் வைத்திருந்தவன் என் நண்பன் ரமேஷ். அவன் அக்காவின் பட்டுப்புடவையைக் கட்டிக்கொண்டுதான் அருண்மொழி என்னை திருமணம் செய்துகொண்டாள். அவர்கள் வீட்டில்தான் எங்கள் முதலிரவு. ஒரு வேளை பெரும் அடிதடியாக முடிந்திருக்கக் கூடும். போலீஸ் கேஸ் ஆகியிருக்கக் கூடும். ஆனால் அவர்கள் அதை யோசிக்கவில்லை.

ஆனால் அன்று அங்கிருந்த அத்தனை வன்னியரும் யோசித்தார்கள். அத்தனை நாயுடுக்களும் யோசித்தார்கள். எந்த வீட்டுக்கும் நான் சென்றிருக்க முடியாது. அதைப்பற்றி அப்போதே வெளிப்படையாக தொழிற்சங்கக் கூட்டத்தில் பேசியிருக்கிறோம். “அவங்க வீட்டு பொம்புளைங்களுக்கு ஒரு அண்டர்ஸ்டாண்டிங் இருக்கு சார். அவங்க கொஞ்சம் போல்டாவும் இருப்பாங்க. நம்ம வீட்டுல பயந்து சாவாங்க” என்றுதான் அனைவரும் சொன்னார்கள். அது உண்மைதான், தமிழகத்தில் மற்றசாதிகளில் முற்போக்கெல்லாம் தெருவிலும் திண்ணையிலும்தான். [ஃபேஸ்புக்கில்?] வீட்டுக்குள் பெண்கள் முழுக்கமுழுக்க பழைமைவாதிகள்.தலைமுறை தலைமுறையாக.

அரசு அலுவலகங்களில் தலித்துக்கள் கூட்டமாக இருப்பார்கள். அவர்களுக்கு எண்ணிக்கைபலம் உண்டு. சட்டப்பாதுகாப்பும் உண்டு. ஆகவே நேரடியாக அவமதிப்பு சாத்தியமல்ல. அவமதிப்பு எங்கு நிகழுமென்றால் பொதுவாகப் பேசும்போது வாய்தவறி சிலர் சாதிசார்ந்த வசைகளை அல்லது சாதிவெறிக் கருத்துக்களை சொல்லிவிடுவார்கள். உடனிருக்கும் தலித் நண்பர் அவமதிக்கப்படுவார்.

இடைநிலைச் சாதியினர் நிறைந்த அறைக்குள் தலித் சாதியினர் எவரும் இல்லை என்ற உறுதி ஏற்பட்டதும் அப்பட்டமான சாதிவெறிப்பேச்சுக்கள் கிளம்பும். தலித் என்பவன் நேர்மையற்றவன், சுத்தமற்றவன், ஒழுக்கம் அற்றவன், அவன் பெண்கள் எவனுடனும் செல்பவர்கள் இதுதான் தலித் பற்றிய இடைநிலைச்சாதியின் மனப்படிமம். சென்ற இருபதாண்டுக்காலத்தில் நான்கண்ட மூன்று தலைமுறை இடைநிலைச் சாதியினரிடம் எந்த மனநிலை மாற்றமும் இல்லை.

ஆனால் அடிக்கடி பெரியார் பிறந்த மண் என்ற பிலாக்காணம் வேறு. நண்பர்களே ஈரோட்டில்தான் இன்றும் தனிக்குவளை முறை இருக்கிறது. பெரியார் பிறக்காத, நம்பூதிரி பிறந்த கேரளத்தில் அதைக்கேட்டால் அதிர்ந்து கைநடுங்கிவிடுவார்கள். இந்த பாவனைகளைப்பற்றி இனிமேலென்றாலும் மனசாட்சி உடைய சிலராவது உடைத்து பேசிக்கொள்ளவேண்டாமா?

அலுலகங்களில்வேலைச்செய்ய்ம் தலித் சாதியினர் அவமதிப்புக்குள்ளாவது அவர்களின் வீட்டு திருமணங்கள் மற்றும் இல்லவிழாக்களுக்கு பிறர் செல்லாமல் புறக்கணிக்கும்போது என்பதை கண்டிருக்கிறேன். ஒருமுறை முந்நூறு பேர் வருவார்கள் என எதிர்பார்த்து ஒருவர் ஏற்பாடுகள் செய்திருக்க தொழிற்சங்க நண்பகள் முப்பதேபேர் போனோம். அவரது சுண்டிச் சுருங்கிய முகம் இன்றும் நினைவில் எரிகிறது

ஆனால் பிராமணர்கள் நேரடியாகவே வசைபாடப்படுவார்கள். அதிகாரிகள் என்றால் இன்னமும் வசைபாடப்படுவார்கள். அந்தவசைகளை அவர்கள் எதிர்கொள்ளும் முறை பரிதாபகரமானது. பெரும்பாலும் அதை ஒருவகை வேடிக்கையாக மாற்றிக்கொண்டு கடந்துசெல்வார்கள். அல்லது போலி மேட்டிமைத்தனம் ஒன்றைக் காட்டி பேசாமல் செல்வார்கள்.

தங்களை தூய வைதிகர்களாக ஆக்கிக்கொண்டு பட்டையும் கொட்டையுமாக வந்து முழுமையாக ஒதுங்கியே இருப்பது பிராமணர்களின் ஒரு தற்காப்பு முறை. அவர்கள் டேபிளில் ஓரமாக அமர்ந்து சாப்பிடும்போது “அய்யரே, இது என்ன போனமாசத்து ஊளைச்சாம்பாரா?”என்ற நக்கல் எழும். தலைகுனிந்து சாப்பிட்டால் தப்பிக்கலாம்

அல்லது அதிதீவிர எதிர்நிலை. தொழிற்சங்கத்தில் சேர்ந்து கம்யூனிஸ்ட் ஆகிவிடுவது. பீஃப் பொரியல் சாப்பிடுவது. ஆரம்பகால கம்யூனிஸ்டு பிராமணர்கள் அதை ஆத்மார்த்தமாகவே செய்தார்கள். பெரியாருக்கே திராவிடவெறியைச் சொல்லிக்கொடுக்க ஆரம்பிப்பது வரைச் செல்லும்போது கொஞ்சம் போலித்தனம் சேர்ந்துகொள்ளும். இன்று இணையத்தில் எழுதும் ஞாநி போன்ற பிராமணப் பெரியாரிஸ்டுகளை எல்லா அலுவலகங்களிலும் காணலாம்.

இடதுசாரித் தொழிற்சங்கங்கள் 90கள் வரை பெரும்பாலும் சாதிய அடிப்படை அற்றவை. ஆகவே அங்கே மேலே சொன்ன முற்போக்குப் பிராமணகள் செயல்பட முடிந்தது. அவர்களின் ஈடிணையற்ற உழைப்பு இல்லையேல் தமிழகத்தில் தொழிற்சங்க இயக்கமே இல்லை. பெரும்பாலான தொழிற்சங்கங்களைக் கட்டி எழுப்பியவர்களில் பிராமணர்கள் முதன்மையாக இருப்பார்கள்.

ஆனால் 90களில் மெல்லமெல்ல இடதுசாரித் தொழிற்சங்கங்களும் சாதியவாதத்துக்குள் வந்தன. அந்தந்தப் பகுதியின் எண்ணிக்கை பலமுள்ள இடைநிலைச்சாதியினரே தலைமைக்கு வரமுடியுமென்ற நிலை வந்தது. பிராமணர்கள் ஒதுக்கப்பட்டனர். பலர் ‘ உன் பாப்பாரவேல இங்க வேண்டாம் கேட்டியா?’ என்ற சொல்லைக்கேட்டு கண்ணீருடன் விலகிச் சென்றனர்

ஆச்சரியமென்னவென்றால் சிலர் நேராக முதல் அடையாளத்துக்கே சென்றதுதான். தர்மபுரியில் நானறிந்த தோழர் பாலசுப்ரமணியன் வீட்டிலேயே கோயிலைக் கட்டி விபூதியும் காதில்பூவுமாக அலுவலகம் வரத் தொடங்கினார்!

இதேநிலைதான் நம்முடைய பொதுவான அமைப்புகள் அனைத்திலும். கல்விநிலையங்களில் ஒவ்வொருவரும் இதை உணர்ந்திருக்கலாம். நான் கல்லூரியில் படிக்கையில் பிராமணர்களை அவமதிப்பதை அனைவரும் ஒரு பெருங்கலையாகவே செய்தோம். நான் மீனை கொண்டுசென்று அவர்களின் சாப்பாட்டில் போடுவேன். ‘டேய் ஊளைச்சாம்பார்’ என்று எந்தப் பேருந்திலும் உரக்கக் கூவுவேன்.

இன்று அதற்காகக் கூசுகிறேன். ஆனால் அன்று அது சரியானது என எங்களுக்குக் கற்பிக்கப்பட்டிருந்தது. ஆகவே இன்று இணையத்தில் பிராமண வெறுப்பைக் கக்கும் பையன்களை என்னால் புரிந்துகொள்ள முடிகிறது. அவர்கள் இச்சூழலின் உருவாக்கங்கள். சுயமாகச் சிந்திக்கும் வாசிப்போ, அகம் விரியும் பண்பாட்டுக்கல்வியோ, உலகப்புரிதலோ அற்றவர்கள். அவ்வகையில் பரிதாபத்துக்குரியவர்கள்.

பிராமணர்கள் சந்திக்கும் அவமதிப்பு அலுவலகங்கள், கல்விநிலையங்களில் மட்டும் அல்ல. சமூகதளத்தில் கூடத்தான். சென்னை தவிர பிறநகரங்களில் இருந்து அவர்கள் மெல்லமெல்ல பின்வாங்கிக்கொண்டே இருக்கிறார்கள்.என் நண்பனும் எழுத்தாளனுமான யுவன் சந்திரசேகர் 1990ல் கோயில்பட்டியில் இருந்த அவனே கட்டிய புதிய வீட்டை நஷ்டத்துக்கு விற்றுவிட்டு சென்னைக்குச் சென்றதைக் கண்டதும் இந்த வினாவை நான் அடைந்தேன்.இது ஏன் நிகழ்கிறது?

பின்னர் வெவ்வேறு தளங்களில் இதை கவனித்திருக்கிறேன். பிராமணர்கள் தமிழகத்தின் சிறிய ஊர்களில் வாழமுடியாது, இதுவே உண்மை. அவர்களின் பெண்கள் தொடர்ந்து அவமதிக்கப்படுவார்கள். பிராமணர்களிடம் பேசும்போதே மெல்லிய கிண்டலுடன் அவர்களின் பெண்களைப்பற்றி குறிப்பிடுபவர்களை நான் கண்டிருக்கிறேன். தமிழகத்தின் தெருக்களில் பிராமணப்பெண் என்று அறியப்பட்ட ஒரு பெண் அவமதிப்பைச் சந்தித்துக்கொண்டுதான் நடமாட முடியும். இந்நிலை இந்தியாவில் வேறெங்கும் இல்லை.

தூத்துக்குடியில் இருந்த ஒரு பிராமண நண்பனிடம் பதினைந்தாண்டுகளுக்கு முன்பு இதைப்பற்றிப் பேசியபோது அவனது மனைவி அலுவலகம் செல்லும்போது அடையும் அவமதிப்பைப் பற்றிச் சொன்னான். அது அவனது கற்பனையே என நான் வாதிட்டேன். பந்தயம் வைத்துக்கொண்டேன். அவள் அலுவலகம் செல்லும்போது நான் கூடவே விலகிச் சென்றேன். நம்ப முடியவில்லை. இரண்டுகிலோமீட்டர் நடந்துசெல்லும் வழியில் மூன்றுபேர் அவளை ‘லட்டு’ என்று கூப்பிட்டு சீட்டியடித்தார்கள். வேறெந்த சாதிப்பெண்ணை அப்படிச் சொல்லியிருந்தாலும் செவிள் பிய்ந்திருக்கும்.

இப்போது என் மகள் பிளஸ்டூ படிக்கச் செல்லும்போது பிராமணநண்பர் ஒருவர் வந்து அவரது மகளை என் மகளுடன் எப்போதுமே இருக்கும்படி அனுமதிக்க முடியுமா என்று கோரினார். ”இவ நாயர் பொண்ணு. கூடவே ஒரு முஸ்லீம் பொண்ணும் நாடார் பொண்ணும் போகுது. அவங்களை பசங்க ஒண்ணும் சொல்லமாட்டாஙக. இவ மட்டும்போனா கிண்டல் பண்றா. நீங்க சொன்னா அவா இவளைச் சேத்துக்கிடுவா’என்றார்.

நான் சைதன்யாவிடம் சொன்னேன் “போப்பா. சரியான பயந்தாங்குளி அவ. போர்” என்றாள். நான் தமிழகத்தின் பெரியாரிய ஞானமரபை அவளுக்கு விரிவாகச் சொன்னேன். இந்தச் சமூகத்தின் இரு பெரும் பலியாடுகளில் ஒன்று பிராமணச் சமூகம் என்றேன். எந்நிலையிலும் தலித்துக்களிடம் இச்சமூகம் நடந்துகொள்வதை ஆதரிக்கலாகாது, அவர்களை அவமதிக்கும் ஒரு சொல் பிறக்கும் இடத்தில் கணநேரமும் இருக்கக் கூடாது என அவளிடம் சொல்லியிருந்தேன். அதையே இங்கும் கடைப்பிடிக்கவேண்டும் என்றேன். அவள் கண்களில் நீர் நிறைந்ததைக் கண்டேன்

மூன்று: பிராமணர்கள் வெளியேறுகிறார்களா?

ஆம், உண்மை. நானறிந்தே நாகர்கோயிலில் பிராமணர்களின் எண்ணிக்கை மிகமிகக் குறைந்துவிட்டது. கணிசமான குடியிருப்புகள் இன்றில்லை. இன்று என் வீட்டருகே இருக்கும் அக்ரஹாரம் மெல்ல மெல்ல கைவிடப்பட்டு பாழடைந்து வருகிறது. அவர்களில் இளையதலைமுறை இங்கு இருப்பதில்லை. இதேதான் என் மனைவியின் ஊரான தஞ்சையில்.

ஏன் தொடர்ந்து வெளியேறுகிறார்கள்? தமிழகத்தில் சென்னை [ஓரளவு திருச்சி] தவிர பிற இடங்களில் அவர்கள் எவ்வகையிலும் பாதுகாப்பற்றவர்களே. அவர்களின் நிலம் பறிக்கப்பட்டால், அவர்கள் தாக்கப்பட்டால் காவல்நிலையங்களுக்குச் செல்லமுடியாது. ஏனென்றால் ஓர் அரசியல்வாதியின் துணையின்றி இன்று எவரும் காவல் நிலையம் செல்லமுடியாது என்பதே நடைமுறை யதார்த்தம். அரசியல்என்பது முழுக்கமுழுக்க சாதிசார்ந்தது. பிராமணர்களுக்கு உதவ அவர்களுக்கான அரசியல்வாதி எவரும் தமிழக அரசியலில் இல்லை. தமிழகத்தில் சென்னைக்கு வெளியே பஞ்சாயத்து மெம்பராகக்கூட பிராமணர்கள் இல்லை

கோயில்பட்டி அருகே ஒரு பிராமண நண்பருக்கு காவல்நிலையம் செல்லவேண்டிய சிக்கல் வந்தபோது குலசேகரத்தில் இருந்து அவரது நண்பரான என் அண்ணா கிளம்பிச்செல்லவேண்டியிருந்ததை நினைவு கூர்கிறேன். நாடறிந்த ஒரு பிராமணரின் [நீங்களெல்லாம் அறிந்தவர்தான்] நிலம் மிகக்குறைந்த விலைக்கு அவரிடமிருந்து மிரட்டி வாங்கப்பட்டபோது அவர் ஒன்றுமே செய்யமுடியாமல் கையறுநிலையில் என்னிடம் பேசியிருக்கிறார். அவர் முதலீடு செய்த மொத்தப்பணத்தையும் ஒருவர் ஏமாற்றிவிட்டு சவால் விட்டபோது அவர் தனிமையில் என்னிடம் குமுறியிருக்கிறார்.

இன்று தமிழகத்தில் சமூக வாழ்க்கை என்பது சாதி சார்ந்தது. சாதி சார்ந்தே நீதி. பிராமணர்கள் எண்ணிக்கையற்றவர்களாக இருக்கையில் நிர்க்கதியாக நிற்கிறார்கள். அவர்களை அவமதிப்பது சிறந்த சமூகசேவை என நம்பும் ஒரு சமூகம் அவர்களைச் சூழ்ந்திருக்கிறது. அதிலிருந்து அவர்கள் தப்பி ஓடிக்கொண்டிருக்கிறார்கள். பத்ரி சேஷாத்ரி சொல்வது உண்மைதான்.

நான்கு : பிராமணர்களின் பண்பாட்டு அடையாளம்

பத்ரியின் கட்டுரையின் கடைசி வினா, பிராமணர்கள் தங்கள் தனிப்பட்ட பண்பாட்டை தக்கவைக்க விரும்புவதைப்பற்றியது. அதை பிராமண மேட்டிமைத்தனமாக முத்திரை குத்தி உடனடியாக எகிறிக்குதிக்கிறார்கள்.

இன்று, கவுண்டர், தேவர், நாடார் அத்தனைபேரும் தங்கள் பண்பாட்டின் தனித்தன்மைகள் சிலவற்றை அழியாமல் பேணிக்கொள்ள முயல்வதைக் காணலாம். வேறெந்த காலத்தை விடவும் குலதெய்வ வழிபாடுகளும் குலச்சடங்குமுறைகளும் இன்று புத்துயிர் கொள்கின்றன

காரணம் உலகமயமாக்கல். அது வேர்களற்றவர்களாக தங்களை ஆக்கிவிடும் என்ற அச்சம். இது உலகமெங்கும் உள்ள அச்சம். நிகழ்ந்துகொண்டிருக்கும் மாற்றம். உலகக்குடிமகனாக அடையாளமற்றவனாக ஆகிவிடவேண்டும் என்ற கனவு நவீனத்துவ காலகட்டத்திற்குரியது என்றால் அடையாளங்கள் கொண்ட , ஒரு குறிப்பிட்ட நுண்பண்பாட்டின் பகுதியாக ஆகிவிடவேண்டும் என்பது பின்நவீனத்துவ காலகட்டத்திற்குரிய மனநிலை எனலாம்.

அதில் பிராமணர்கள் மட்டும் ஈடுபடக்கூடாது என்று சொல்வது அராஜகம். பிராமணர்களுக்கு அவர்களுக்கே உரிய பண்பாடு ஒன்று உள்ளது என அவர்கள் உணர்ந்தால் அதை அவர்கள் பேணுவதில் என்ன பிழை? அது பிறரை பாதிக்காதவரை அதில் தவறே இல்லை.

உண்மையில் இன்று இடைநிலைச்சாதியினரின் இறுதிச்சடங்குகள், குலதெய்வப்பூசைகள், நீத்தார் சடங்குகள் போன்றவையே அடுத்தகட்டச் சாதிகளை அவமதிப்பவையாக உள்ளன. அவை மாற்றியமைக்கப்படவேண்டும். ஆனால் பெரியார் பிறந்த புனித மண்ணில் அதைப்பற்றி ஒரு இடைநிலைச்சாதி மனிதாபிமானியும் பேசப்போவதில்லை. தலித் நண்பர்கள் குமுறுவதையே காண்கிறேன்

ஆனால் பிராமணர்கள் வரலட்சுமி பூசை கொண்டாடினால் அதை அவமதிக்கலாம். வீட்டுக்குள் ராமநவமி கொண்டாடினால் கேலிச்செய்யலாம். இதுவே இங்குள்ள மனநிலை

1997 என நினைக்கிறேன். நான் தியாகராஜ உத்சவத்துக்காக திருவையாறு சென்றிருந்தேன். பெரும்பாலும் பிராமணர்கள் பங்குகொள்ளும் விழாவாக அது இருந்தது அப்போது. அங்கே தியாகராஜரின் பாடல்கள் மட்டுமே பாடப்படும். அவர் தெலுங்கில் மட்டுமே பாடியவர். அங்கே ம.க.இ.கவினர் வந்து “தமிழில் பாடு இல்லையேல் ஓடு’ என்று கூச்சலிட்டுக்கொண்டே இருந்தனர்.

அன்றைய நிகழ்ச்சியை அவர்கள் சிதைத்தனர். அதிகபட்சம் முப்பதுபேர். போலீஸ் அவர்களை அழைத்து கொண்டு வெளியே விடும். உடனே வேறுவழியாக திரும்பி வந்தார்கள். அங்கிருந்த ஐந்தாயிரம் பேரும் பொறுமையாகக் காத்திருந்தனர். சிலர் கண்ணீர்விட்டனர்.

அதேநாளில் அன்று கன்னட வொக்கலிக மாநாடு கோவையில் நடந்தது. தேவேகௌடாவும் சரோஜாதேவியும் கலந்துகொண்டார்கள் என்று நினைவு. ஒரு ம.க.இ.கவினர் அங்கே செல்லவில்லை. ஏனென்று அவ்வியக்க நண்பரிடம் கேட்டேன். ‘அந்த அளவுக்கு எங்களுக்கு நம்பர் இல்ல தோழர்’ என்றார்

ஈரமண்ணை தோண்டும் எளிய அரசியல் மட்டும்தான் இது. எவ்வகையான உண்மையான சமூக மாற்றத்தையும் இது உருவாக்கப் போவதில்லை. தன் சாதியை பண்பாட்டு ரீதியாக மேலும் மேலும் தொகுத்துக்கொண்டே செல்பவர்கள் பிராமணச் சாதியின் பண்பாட்டு அடையாளங்களை மட்டும் ஆதிக்கச்சின்னங்கள் என்று காண்பதைப்போல கீழ்மை பிறிதில்லை.
’

ஆக, பத்ரி சேஷாத்ரியின் கட்டுரையை நான்கு கருத்துக்களாகச் சுருக்கலாம் என்றால் அதில் முதல் கருத்தைத் தவிர அனைத்துமே நான் முழுமையாக உடன்படுபவை. ஒரு பிராமணர் தமிழகத்தில் அவர் அவமதிக்கப்பட்டு ஒதுக்கப்பட்டு துரத்தப்படுவதாக உணர்வது அப்பட்டமான நடைமுறை உண்மை.


2. தமிழகப் பிராமண எதிர்ப்பரசியலின் அரசியல் பண்பாட்டுப் பின்னணி

பத்ரி சேஷாத்ரியின் கட்டுரை மற்றும் அதற்கு எதிரான விவாதங்களின் பின்னணியில் தமிழகத்தின் பிராமண எதிர்ப்பின் பண்பாடு மற்றும் அரசியல் பின்னணியை சுருக்கமாக விளக்கலாமென எண்ணுகிறேன். ஒரே கட்டுரையில் இவை இருப்பது புதியவாசகர்களுக்கு உதவும்.

ஏனென்றால் கணிசமானவர்களுக்கு இவை ஏதும் தெரியாது. வெறுப்பரசியலை கக்குபவர்கள் எழுதும் எளிய ஃபேஸ்புக் குறிப்புகள் வழியாகவே அவர்கள் கருத்துக்களைக் கற்றிருக்கிறார்கள். அவர்களில் பெரும்பாலானவர்கள் இந்த நீண்ட கட்டுரையை வாசிக்கப்போவதில்லை என நான் அறிவேன். பத்துபக்கம் பொறுமையாக வாசிக்கக் கூடிய எவரும் அந்த வகையான கீழ்மை நிறைந்த வெறுப்புகளை கக்க மாட்டார்கள். இதை வாசிப்பவர்கள் அவர்களுக்கு எங்கேனும் பதில் சொல்ல இது உதவலாம்

ஒன்று: பிராமணவெறுப்பின் அரசியல் பின்னணி

இங்கே பிராமண வெறுப்பு எதனால் உருவாக்கப்பட்டது? அதன் பண்பாட்டு அடித்தளம்தான் என்ன?

சங்ககாலம் முதல் நாம் காணும் தமிழகப் பண்பாட்டு மோதல் என்பது தமிழர் xவடுகர் என்பதுதான். [வடுகர் என்றால் தெலுஙகர், கன்னடர். கிருஷ்ணைக்கும் கோதாவரிக்கும் நடுவே உள்ள வேசரநாட்டைச் சேர்ந்தவர்கள்] கோதாவரி கிருஷ்ணா படுகையில் இருந்து மக்கள் இங்கே குடியேறிக்கொண்டே இருந்திருக்கிறார்கள்.அதை இங்குள்ளவர்கள் எதிர்த்துப்போராடி தோற்றபடியே இருந்தனர்

உண்மையில் இருபது நூற்றாண்டாக தமிழகத்தை ஆட்சி செய்தவர்கள் வடுகர்களே. தமிழக வரலாற்றில் தமிழ்மன்னர்கள் ஆண்டகாலம் மொத்தமாகவே முந்நூறு வருடம் இருக்காது

தமிழக ஆட்சியை வடுகர்களிடமிருந்தே வெள்ளையர் கைப்பற்றினர். அதன்பின்னரும் அவர்களையே ஜமீன்தார்களாக வைத்திருந்தனர். வெள்ளையரின் ஊழியர்களாக இருந்த பிராமணர்களுக்கும் வெள்ளையரின் நிலக்கிழார்களாக இருந்த வடுகர்களுக்கும் இடையே போட்டியும் கசப்பும் இருந்தது. ஈவேரா அவரது கட்டுரை ஒன்றில் காவலதிகாரியாக ‘நிமிர்வும் மிடுக்கும் கொண்ட’ நாயிடுவுக்குப் பதிலாக ’மீசையில்லாத பார்ப்பனன்’ வரும் நிலையை வெள்ளையன் உருவாக்கிவிட்டதை எண்ணி வருந்தி எழுதியிருக்கிறார். இதுதான் அக்காலத்தின் முக்கியமான முரண்.

இதில் மெல்லமெல்ல பிராமணர் கை ஓங்கி வந்தது. மறுபக்கம் ஜமீன்தாரிமுறை ஒழிப்பால் தெலுங்கர்களின் ஆதிக்கம் சரிந்தது. சுதந்திரப்போராட்டம் வந்தபோது பிராமணர் மேலும் அதிகாரம் பெற்றனர்.

அதற்கு எதிரான வடுகர்களின் கசப்பே திராவிட இயக்கம். அக்கசப்பை அவர்களிடம் பெருக்கி இயக்கம் கண்டவர்கள் மலபார் நாயர்கள். திராவிடர் என்ற சொல்லை ஈவேரா எடுத்துக்கொண்டது தெலுங்கர்களை உள்ளடக்கும்பொருட்டே. ஏனென்றால் அதற்கு முன்னரே தமிழர் என்ற சொல்லையே மிகப்பரவலாக அன்றைய தமிழ்மறுமலர்ச்சி இயக்கம் கையாண்டு வந்தது

வரதராஜுலு நாயிடு தலைமையில் ஈவேரா வெளியேறி திராவிட இயக்கம் உருவானதன் பின்னணியில் உள்ள இந்த மொழி அரசியலை நாம் கோவை அய்யாமுத்து போன்றவர்களின் சுயசரிதையில் காணலாம். சி.என்.அண்ணாத்துரை போன்றவர்கள்கூட வீட்டில் தெலுங்கு பேசியவர்கள் என்பதை பாரதிதாசனின் கட்டுரை காட்டுகிறது.

இத்தனை ஆண்டுக்கால அரசியல் வழியாக வடுகர் x தமிழர் பிரச்சினையை வெற்றிகரமாக பிராமணர் X தமிழர் என்று மாற்ற இவர்களால் முடிந்தது. அன்று எழுச்சி பெற்று வந்த இடைநிலைச்சாதி அரசியலுக்கு இந்த இருமை உதவிகரமாகவும் இருந்தது. இதுவே வரலாறு

சிலகாலம் முன்பு அசோகமித்திரனுக்கு சென்னையில் நிகழ்ந்த ஒரு கூட்டத்தை லீனா மணிமேகலை பிராமணியக் கூட்டம் என்று கடுமையாகத் தாக்கி எழுதியிருந்தார். நான் லீனாவை நன்றாக அறிவேன். தனிப்பட்ட முறையில் மதிப்பும் பிரியமும் அவர்மேல் உண்டு. அந்தக் கட்டுரை எனக்கு ஒரு ஆச்சரியம். நான் நண்பரைக்கூப்பிட்டு ‘லீனா தெலுங்கரா” என்றேன். “இல்லைசார் தலித் என்றார்கள்” என்றார்.

‘அது அவர் உருவாக்கும் பிம்பம். தலித் இத்தனை பிராமண வெறுப்பைக் கக்கமாட்டார். கண்டிப்பாக இந்தம்மா தெலுங்குதான்’ என்றேன். அவர் அரைமணிநேரத்தில் கூப்பிட்டு “எப்டிசார் சொன்னீங்க? உண்மைதான்’ என்றார். ”தமிழகத்தின் பிராமணக்காழ்ப்பு அரசியலின் பின்புலத்தை அறிந்தால் இதை ஊகிப்பது ஒன்றும் கஷ்டமே இல்லை” என்றேன்.

இந்த அதிகார அரசியலை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக தலித்துக்கள் இன்று உணரத் தொடங்கியிருக்கிறார்கள். தங்கள் சொந்த அரசியலை அவர்கள் உருவாக்கத் தொடங்கியிருக்கிறார்கள்.

பிராமண வெறுப்பின் பண்பாட்டுப் பின்னணி

இந்தியாவில் பிராமண மறுப்ப்பு என்றும் இருக்கும். அதற்கான வேர் நமது சமூக அமைப்பிலேயே உள்ளது. நம் சாதிச் சமூகத்தின் உச்சியில் இருந்தவர்கள் பிராமணர்கள். அதன் கருத்தியலை நிலைநிறுத்தியவர்கள். ஆகவே அவர்களை அடித்தளத்தில் இருந்துகொண்டு சாதியத்தால் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் எதிர்ப்பது இயல்பானதே

பிராமணிய மதிப்பீடுகளை நிராகரிக்காமல் சென்ற நிலப்பிரபுத்துவகால மனநிலைகளை நாம் கடக்க முடியாது. கொள்கைத்தளத்தில் இது மிக இன்றியமையாதது. மிகத்தீவிரமாக, ஈவேராவை விட பலமடங்கு முழுமையுடன் அதைச் செய்தவர் நாராயணகுரு. நடராஜகுருவும் நித்யசைதன்ய யதியும் அவ்வகையில் பிராமண எதிர்ப்பாளர்களே.

ஆனால் பிராமண எதிர்ப்பு வேறு பிராமணக் காழ்ப்பு வேறு. பிராமண எதிர்ப்பு என்பது பிராமணர்களால் முன்வைக்கப்பட்ட சென்றகால நிலப்பிரபுத்துவ யுக மதிப்பீடுகளை தர்க்கபூர்வமாக மறுத்து உடைப்பது. அவர்கள் உருவாக்கிய நம்பிக்கைகளைக் கடப்பது. அவர்களின் மனநிலைகளை நிராகரிப்பது. அதை மிகத்தீவிரமாக நித்ய சைதன்ய யதியின் எழுத்துக்களில் காணலாம். என் முன்னுதாரணம் இந்த மரபே

பண்டித அயோத்திதாசரின் எழுத்துக்களில் உள்ளதும் பிராமண நிராகரிப்பே. இருவகையில் அது அவருக்கு முக்கியம். பிராமணர்களுக்கு நேர் எதிரான முனையில் நின்ற சாதி அவருடையது என்பதனால். அக்காலகட்டத்தைய சாதிய மதிப்பீடுகளை நிலைநிறுத்தியவர்கள் பிராமணர்கள் என்பதனால்.அம்பேத்கரின் பிராமண எதிர்ப்பும் அத்தகையதே

பிராமணக் காழ்ப்பு என்பது அது அல்ல.அது கண்மூடித்தனமான வசைபாடல். அவமதித்தல். சிறுமை செய்தல். அதற்கு வரலாற்றுணர்வோ வாசிப்போ சிந்தனையோ தேவையில்லை. .ஈவேரா முன்வைத்தது அதைத்தான். அதன் முதன்மை நோக்கம் தன் சொந்த சாதிப்பற்றை மறைப்பதுதான். நேற்றைய சாதியமைப்பில் நடுப்பகுதியில் இருந்து அனைத்தையும் அனுபவித்துவிட்டு பிராமணனை கூண்டில் ஏற்றி தப்பிப்பது மட்டும்தான்.

இந்து மெய்ஞான மரபுக்குள்ளேயே பிராமண எதிர்ப்பு என்றும் இருந்தது. பிராமணர்கள் வைதிகமரபின் குரல்களாகவே பெரும்பாலும் ஒலித்தனர். அவைதிக மரபுகள் அவர்களுக்கு எதிராகவே செயல்பட்டன. அது முற்றிலும் வேறு ஒரு தளம்

இன்றைய நிலையில் சாதிப்பற்று பற்றிய குற்றச்சாட்டுகளை பிராமணர்கள் மேல் சுமத்துபவர்கள் முதலில் தங்கள் சொந்தச் சாதிப்பற்றை அறிக்கையிடவேண்டும். சாதிக்கு எதிரான எந்தக் கலகமும் சொந்தச் சாதியின் சாதிவெறிக்கு எதிரான நிலைபாட்டில் இருந்தே ஆரம்பிக்கப்படவேண்டும்.

இத்தனை சாதி எதிர்ப்புக் குரல்கள் ஒலிக்கும் தமிழ்ச்சூழலில் இடைநிலைச்சாதியில் இருந்து அச்சாதியை விமர்சனம் செய்து ஒரு குரல் எழுவதை நம்மால் காணமுடிவதில்லை. ராஜாஜியை கிழித்து தோரணம் கட்டலாம். முத்துராமலிங்கத் தேவர் பற்றி ஒரு விமர்சனத்தை தமிழகத்தில் எழுதிவிடமுடியாது. இதுவே இங்குள்ள சாதி எதிர்ப்பின் உண்மையான நிலை

பாலைவன மக்கள் ஒரு சடங்குசெய்வார்களாம். வருடத்தில் ஒருமுறை ஒரு வெள்ளாட்டைப்பிடித்து கிராமத்திலுள்ள அத்தனை நோய்களையும் அதன்மேல் ஏற்றுவதற்குரிய சில பூசைகளைச் செய்தபின் அதை ஊரைவிட்டுத் துரத்தி பாலைவனத்தில் விடுவார்கள். அது நீரின்றி செத்து காய்ந்து அழியும். நோய்கள் ஊரைவிட்டு விலகிவிட்டதாக இவர்கள் எண்ணிக்கொள்வார்கள்

சாதிவெறியில் ஊறிய தமிழகம் அப்படிக் கண்டெடுத்த வெள்ளாடுதான் பிராமணர்கள். அதன்மூலம் இங்கே இன்னமும் தலித்துக்களை அடிமைகளாக்கி வைத்திருக்கும் பழியில் இருந்து இடைநிலைச்சாதிகளும் பிரமணரல்லா உயர்சாதியினரும் தப்பித்துக்கொள்கிறார்கள்

மூன்று, பிராமண வெறுப்பு உருவாக்கும் இழப்பு

ஜெயகாந்தன் ஒருமுறை சொன்னார். ‘எனக்குச் சாதியில் நம்பிக்கை இல்லை, சாதிப்புத்தியில் நம்பிக்கை உண்டு’ என்று. சீண்டும் முறையில் அவர் அதைச் சொன்னாலும் யோசிக்கவேண்டிய ஓர் அம்சம் அதிலுண்டு

சாதி ஒழிக என்று நாத்தெறிக்க கோஷமிட்டு சாதிக்குள் சென்று ஒடுங்கும் கும்பலிடம் இதைச் சொல்லி புரியவைக்க முடியாது. ஆனால் கொஞ்சமேனும் சமூகவியல் கோணத்தில் சமநிலையுடன் சிந்திப்பவர்களுக்கு இதைப் புரிந்துகொள்வதில் தடையிருக்காது

சாதியமைப்பு என்பது ஒருவகை உற்பத்தியமைப்பாக பல்லாயிரம் ஆண்டு இங்கே நீடித்த ஒன்று. அதன் விலக்குகள் ஏற்றத்தாழ்வுகளை ஒட்டி கீழ்மையான பல மனநிலைகளை அது உருவாக்கியிருக்கிறது. அதை வென்று மீண்டுதான் இந்தத் தலைமுறையில் நாம் நவீன மனிதனாக முடியும்

ஆனால் கூடவே அது பல சாதகமான அம்சங்களையும் உருவாக்கியிருக்கிறது. தொழில், வணிகம் ஆகியவற்றுக்குரிய மனநிலைகளை உருவாக்கி அதை குடும்பப்ப்பண்பாடாக மாற்றி நிலைநிறுத்துவதைச் சொல்லலாம். செட்டியாரோ,நாடாரோ, மரைக்காயரோ செய்யும் வணிகத்தை தேவரோ, வெள்ளாளரோ செய்ய முடிவதில்லை. ஆசாரிகள் இன்றும் தொழில்நுட்பத் திறன் கொண்டவர்களாகவே இருக்கிறார்கள். இத்திறன்கள் நவீன வாழ்க்கையிலும் பயனுள்ளவையே.

அத்தகைய சில பண்புகள் பிராமணர்களிடம் உண்டு. நீங்கள் தெருவில் நின்றுபேசும் அரசியல் விடலை அல்ல என்றால், ஏதேனும் துறையில் நிர்வாகவியல் பழக்கம் உடையவர் என்றால் நான் சொல்வதை புரிந்துகொள்வீர்கள். அதைப் பயன்படுத்தியும் கொள்வீர்கள்.

பிராமணர்களின் அந்தத் தனிப்பண்புகளே அவர்களை இன்றும் தேவையானவர்களாக ஆக்குகின்றன.
நான் மூன்று பண்புநிலைகளைச் சொல்வேன். ஒன்று, கல்விமேல் அவர்களுக்கிருக்கும் ஈடுபாடும் அதற்குரிய மனநிலையும். இரண்டு, வன்முறையற்ற தன்மை. மூன்று, அடிப்படைக் குடிமைப்பயிற்சி

நீண்டகாலமாகவே கல்வியை தொழிலாகக் கொண்டிருந்தவர்கள் என்பதனால் பிராமணர்களுக்குக் கல்விகற்பதில் ஊக்கம் உள்ளது. அவர்களின் குடும்பச்சூழல் அதற்குச் சாதகமானதாக உள்ளது. கற்பதையும் கற்பிப்பதையும் அவர்கள் தங்களுக்குரிய தொழிலாக கொண்டிருந்தமையால் உருவான இயல்பான மனநிலை இது

இந்தக்காரணத்தால் பிராமணர்கள் இயல்பாகவே மிகச்சிறந்த ஆசிரியர்கள் என்பதைக் காணலாம். சென்றதலைமுறை வரை நம் ஆசிரியர்களில் கணிசமானவர்கள் பிராமணர்களாக இருந்தனர். எந்தச் சாதியினராக இருந்தாலும் சென்றதலைமுறையினரின் உள்ளங்களில் மகத்தான பிராமண ஆசிரியர்களின் நினைவுகள் இருப்பதைக் காணலாம். .

சமீபத்தில் ஊட்டி கருத்தரங்கில் நாஞ்சில்நாடன் அவரது கம்பராமாயணக் கல்வி பற்றிச் சொல்லும்போது கைகூப்பி கண்ணீருடன் அவருக்கு கம்பராமாயணம் பயிற்றுவித்த ரா.அ.பத்மநாபன் அவர்களை நினைவுகூர்ந்தார். அந்த மனநிலையை மீண்டும் மீண்டும் காண்கிறேன்.

மோசமான பிராமண ஆசிரியர் விதிவிலக்கே. ஏனென்றால் இளமையிலேயே அந்தத் தொழிலில் பெருவிருப்பம் ஏற்படும்படியாக அவர்கள் உருவாக்கப்பட்டிருக்கிறார்கள். அது அவர்களுக்கு நிறைவை அளிக்கிறது. வணிகப்பின்புலம் அல்லது வேளாண்மைப்பின்புலம் கொண்ட ஒருவர் அவரது தனிப்பட்ட குணநலனால் அந்த விருப்பை அடைந்தால்தான் உண்டு.

பிராமணர்கள் இன்று கல்வித்துறையில் இருந்து விலகிவிட்டனர். முக்கியமான காரணம், நம் கல்விநிலையங்களில் அவர்கள் இன்று பணியாற்ற முடியாது. அந்நிறுவனங்களின் ஊழியர் நடுவே தனிமைப்படுத்தப்பட்டு அவமதிப்புக்கு உள்ளாவார்கள். மாணவர்கள் நடுவே சமூகத்திலிருந்து அவர்கள் பெற்றுக்கொள்ளும் பிராமணக்காழ்ப்பு வேரூன்றியிருப்பதனால் வகுப்புகளில் ஆசிரியருக்கான மதிப்பை பிராமணர்கள் இன்று பெறமுடியாது

இது நம் சமூகம் நெடுங்காலமாக உருவாக்கி எடுத்த ஓர் அமைப்பின் பயனை நாம் வேண்டுமென்றே இழப்பதாகும். உண்மையிலேயே அவர்கள் விலகியதன் இழப்பு நம் கல்வியமைப்பில் இன்று உள்ளது என்றே நினைக்கிறேன்.

நம் கிராமங்களில் நெடுங்காலமாக பிராமணர்கள் ஒரு சமரசப்படுத்தும் புள்ளியாக இருந்துள்ளனர். கிராமங்களின் உயவுப்பொருளே அவர்கள்தான் என்று ஒருமுறை கந்தர்வன் சொன்னதை நினைவுறுகிறேன். இன்றுகூட பெருநிறுவனங்களில் அவர்களே சமரசத்துக்கும் பேச்சுவார்த்தைக்கும் உரியவர்கள். எந்த அமைப்பிலும் பிராமணர்கள் ஒரு முக்கியமான பங்கு வகிக்க முடியும்.

இயல்பாக அவர்கள் வணிகர்கள் அல்ல. போராடும் குணமுடையவர்கள் அல்ல. துணிந்து முடிவெடுக்கமாட்டார்கள். ஆகவே நிறுவனங்களில் அவர்கள் தலைமைப்பொறுப்பை வகிப்பது இயல்பாக நிகழாது. ஆனால் அவர்கள் மிகச்சிறந்த ஒருங்கிணைப்பாளர்கள். மிகச்சிறந்த ஆலோசனையாளர்கள்.

தமிழகத்திலுள்ள பெரும்பாலான சாதிகளிடம், குறிப்பாக ஆதிக்க சாதிகளிடம் உள்ள வழக்கம் சட்டென்று எகிறிப்பேசிவிடுவது. [ வாழ்நாள் முழுக்க அதைக் களைய போராடிவருபவன் நான்] பிராமணர்களிடம் அவ்வழக்கமே அனேகமாக இல்லை என்பதைக் காணலாம். அவர்களின் வன்முறையற்ற தன்மை அவர்களுக்கு அளிக்கும் சிறப்பியல்பு இது. இதனாலேயே அவர்கள் மிகச்சிறந்த சமரசக்காரர்களாக விளங்குகிறார்கள்

பிராமணர்களில் பலர் அவர்கள் மட்டுமே இந்தியப்பண்பாட்டை உருவாக்கியவர்கள், அதன் சாதனைகளுக்கெல்லாம் பொறுப்பானவர்கள் என்று எண்ணிக்கொள்கிறார்கள். அது முற்றிலும் அபத்தமானது. இந்தியமெய்ஞானத்தில் அவர்களின் பங்களிப்பு குறைவு. இந்தியக் கலைகளில் அவர்களின் பங்களிப்பு ஒப்புநோக்க மேலும் குறைவே. இந்தியாவின் தொழில்நுட்பத்தில் அவர்களுக்கு மிகக்குறைவான இடமே உள்ளது. தத்துவத்தில்தான் அவர்களின் பங்களிப்பு அதிகம்.அவர்கள் இந்தியாவின் முதன்மைக் கல்வியாளர் சமூகமாக இருந்தார்கள் என்பதன் விளைவு இது.

அடிப்படையில் பிராமணர்களுடையது தொகுக்கும் புத்தி. ஆகவே இலக்கண ஆசிரியர்களாகவே சிறப்பாக செயல்பட்டுள்ளார்கள். aggressiveness எனப்படும் அகவேகம் இல்லாத காரணத்தால் முதன்மைப் பெரும்படைப்புகளை எழுத அவர்களால் சாதாரணமாக முடிந்ததில்லை. அவற்றை போர்ச்சாதிகளும் அடித்தளச் சாதிகளுமே சாதித்தன. வான்மீகியும், வியாசனும், குணாத்யனும், பாசனும், கம்பனும் காளிதாசனும், இளங்கொவும், வள்ளுவனும் பிறரே

இதை ஏன் சொல்லவருகிறேன் என்றால் பிராமணர்களின் பங்களிப்பு என்று சொன்னதுமே ஒரு பெரும் கும்பல் கிளம்பி “அப்படின்னா மத்தவனெல்லாம் முட்டாளா?” என்ற கேள்வியை எழுப்புவதே வழக்கமாக உள்ளது. பிராமணர்கள் இந்திய ஞான மரபின், கலைமரபின்,அறிவியல் மரபின் மையப்ப்பங்களிப்பாளர்கள் அல்ல. அவர்கள் அதை தொகுத்தவர்கள், கற்பித்தவர்கள், பேணுபவர்கள். அந்தப்பங்களிப்பு மிகமுக்கியமானது.

பிராமணக்காழ்ப்பு காரணமாக நம் சமூகத்தின் முக்கியமான ஒரு பகுதியின் பங்களிப்பை நாம் புறக்கணிக்கிறோம். அவர்கள் இங்கிருந்து சென்று வெளிநாடுகளில் குடியேறுவதென்பது நம் சமூகத்திற்குப் பேரிழப்பே. இருபது வருடங்களில் இங்குள்ள ஆசாரிகள் அனைவரும் அமெரிக்கா சென்றுவிட்டார்கள் என்றால் அடுத்த இருபதாண்டுக்கால்த்தில் அதன் விளைவுகளை நாம் பொருளியல் தளத்திலேயே காண்போம். அதைப்போலத்தான் இதுவும்

நான்கு: பிராமணர்களும் சாதிமுறையும்

இந்த வெறுப்பை பிராமணர்கள் மேல் பிறர் மேல் காட்ட என்ன காரணம் சொல்லப்படுகிறது? அவர்கள் சாதிமேட்டிமை கொண்டவர்கள். சாதிமுறையின் லாபங்களை அனுபவித்தவர்கள்.சாதியை நிலைநிறுத்தியவர்கள். ஆகவே அவர்களை அவமதிப்பது ‘சாமிக்கு நேத்திக்கடன்’. [ராமசாமியும் சாமியே]

சாதியைப்பற்றி அம்பேத்கர் முதல் கோசாம்பி வரை எத்தனையோ பேர் எழுதிவிட்டனர். இன்று பக்கம் பக்கமாக அவை மொழியாக்கம் செய்யப்பட்டு கிடைக்கின்றன.சாதியை பிராமணன் உருவாக்கி பிறரிடம் பரப்பி அவர்களைச் சுரண்டி அவன் மட்டும் கொழுத்து வாழ்ந்தான் என்பதுபோன்ற அப்பட்டமான திரிபை அடிப்படை ஞானம் கொண்ட எவரும் ஏற்றுக்கொள்ளமாட்டார். அப்படி ஒருவர் சொல்கிறார் என்றான் அது சுயநலத்தின் விளைவான அயோக்கியத்தனம் மட்டுமே

சாதிமுறை இங்கிருந்த பழங்குடிச் சமூக அமைப்பில் இருந்து மெல்லமெல்ல உருவாகி வந்தது. சாதிகள் என்பவை பழங்குடி இனக்குழுக்களின் தொகுப்பு. ஆகவே தான் ஒவ்வொரு சாதியும் உபசாதிகளாகவும் கூட்டங்களாகவும் பிரிந்துகொண்டே செல்கிறது. இச்சாதிபேதங்களை ஒன்றன்மேல் ஒன்றாக அடுக்கி இங்கே நிலப்பிரபுத்துவம் கட்டிஎழுப்பப்பட்டது. அந்தச் சுரண்டலே இங்கே பேரரசுகளை உருவாக்கியது

அந்த நிலவுடைமை முறையின் புரோகிதர்களாக இருந்த பிராமணர்கள் அந்த முறையை நிலைநாட்டுவதற்குரிய சிந்தனைகளை பரப்பியவர்கள்.அந்த அமைப்பின் லாபங்களை அனுபவித்தவர்கள். அதற்கு அவர்கள் பொறுப்பு ஏற்றாகவேண்டும்.

ஆனால் அவர்கள் மட்டும்தான் அதற்குப் பொறுப்பா என்ன? இங்கே நாடாண்டவர்கள், நிலத்தை உரிமைகொண்டவர்கள், வணிகம் செய்து பொருள்குவித்தவர்கள் எவ்வகையிலும்பொறுப்பில்லையா? அவர்களெல்லாம் பிராமணர்களை கைகாட்டி தப்பித்துக்கொள்லலாமா?

இங்குள்ள சாதிமுறை நேற்றைய சமூகப் – பொருளியல் அமைப்பின் உருவாக்கம். இன்று அது சமூக ரீதியாக்ப் பொருளிழந்துவிட்டது.அதன் பண்பாட்டுக்கூறுகள் சிலவற்றுக்கு மட்டுமே இன்று ஏதேனும் மதிப்பு உள்ளது. அது நேற்றைய யதார்த்தம். நேற்றை இன்று சுமந்தலையவேண்டியதில்லை. நவீன மனிதன் அதன் சாராம்சத்தை ஏற்றுக்கொண்டு முன்னகர்ந்தாகவேண்டும். அந்த மனநிலைகளை ஒவ்வொருவரும் உதறியாகவேண்டும்

அந்த அமைப்பு கொடுமைகளுக்காக நாம் இன்று குற்றவுணர்வு கொண்டாகவேண்டும். எவ்வகையிலேலும் அந்த அமைப்பின் நலன்களை அனுபவித்த ஒவ்வொருவரும் அந்தக் குற்றவுணர்ச்சியை அடையவேண்டும். தங்களைவிடக் கீழாக ஒரு சாதியை நடத்திய சாதியில் பிறந்த எவரும் அடைந்தாகவேண்டிய குற்றவுணர்ச்சி இது. இக்குற்றவுணர்ச்சியே நாம் நேற்றைய மனநிலைகளில் இருந்து மீள்வதற்கான வழியும் ஆகும்.

இதை சிலநாட்கள் முன் எழுதியபோது எனக்கு வந்த கடிதங்கள் என்னை பிராமணன் என வசைபாடின. அதாவது இங்குள்ள பிராமணரல்லாத உயர்சாதிகள் இடைநிலைச் சாதிகள் எவ்வகையிலும் அந்தக் குற்றவுணர்ச்சியை அடையத் தயாராக இல்லை. அப்பொறுப்பை ஏற்க அவர்களுக்கு மனமில்லை.

ஏனென்றால் உள்ளூர அவர்கள் அச்சாதிய மனநிலைகளை தக்கவைக்க விழைகிறார்கள். தன் மண்ணில் இன்னமும் இரட்டைக்குவளை இருப்பதை கண்டு கண்மூடிக்கொள்ளும் கவுண்டரும் நாயக்கரும் நாயிடுவும் ‘பெரியார் மண்ணுடா!’ என்று சொல்லி பிராமணன் மேல் பாய்வதைப்போல பச்சை அயோக்கியத்தனம் வேறில்லை. அதைத்தான் காண்கிறோம்.

‘பிராமணன் பீயள்ளுவதைக் கண்டதுண்டா’ என்று ஒருவர் கேட்டிருந்தார். ”இல்லை, செட்டியாரும் முதலியாரும் கவுண்டரும் தேவரும் நாடாரும் கூடத்தான் அள்ளுவதில்லை’ என்று நான் பதில் சொன்னேன்.

பிராமணன் உடலுழைப்பு செய்வதில்லை என்று இங்கே மேடைமேடையாகச் சொல்லப்படுகிறது. நான் கண்ட பிராமணர்களில் பாதிப்பேர் ஓட்டல்களில் இரவுபகலாக சமையல்வேலை செய்து வியர்குருவும் ஈரச்சொறியும் கொண்ட உடல்கொண்டவர்களே. ஆம் ‘சொறிபிடித்த பார்ப்பான்’ என்று பாவேந்தர் பாரதிதாசனார் அவர்கள் வசைபாடினாரே, அவர்கள்தான். ஆனால் வியர்த்து ஒழுக வெலைசெய்யும் வேளாளரைக் கண்டதில்லை, நாயிடுவைக் கண்டதில்லை.

பிராமணக் காழ்ப்பை சாதிய எதிர்ப்பு என்ற போர்வையில் வெளிப்படுத்துவது இங்குள்ள இடைநிலைச்சாதியின் சாதிவெறியர்கள் கொள்ளும் ஒரு கூட்டுப்பாவனை மட்டுமே. ஒவ்வொருவருக்கு உள்ளூர உண்மை தெரியும்.

ஐந்து : பிராமணர்களின் எதிர்மனநிலை

என் வெள்ளையானை நாவல் வெளிவந்தபோது அதில் தலித்துக்கள் மேல் காழ்ப்பு கொண்ட பிராமணர் ஒருவர் கதாபாத்திரமாக வருவதைக் க்ண்டு கொதித்துப்போய் பிராமணர்கள் எழுதியிருந்தனர். அந்நாவல் முன்வைக்கும் அடிப்படை அறத்தை அவர்கள் உணரத் தயாராக இல்லை. பிராமணர்கள் சென்ற நூற்றாண்டில் தலித்துக்களுக்கு எதிரான மனநிலை கொண்டிருந்தார்கள் என்ற எளிய வரலாற்றைக்கூட அவர்களின் சாதிப்பற்று மறைத்தது

ஆனால் அது இயல்பானதுதான். அந்நாவலில் சென்னையின் தெலுங்கு மக்களின் சாதிவெறி சுட்டப்பட்டிருந்ததைக் கண்டு அதைவிட அதிகமாகவே தெலுங்கு நண்பர்கள் சினம் கொண்டார்கள். நட்பைக்கூட சிலர் முறித்துக்கொண்டார்கள். இங்குள்ள ஒவ்வொரு சாதியும் அதைத்தான் செய்கின்றன.

சற்றேனும் புரிந்துகொள்ளக்கூடியவர்களாக இருந்தவர்கள் உண்மையில் பிராமணர்களே. பிராமண சாதியின் சாதியமனநிலைகளில் இருந்து வெளிவருவதற்கான உண்மையான முயற்சியை எடுத்தவர்கள் அவர்கள். இங்குள்ள இடதுசாரி அமைப்புகளெல்லாமே அவர்களை அடித்தளமாகக் கொண்டவைதான். பிராமணவெறுப்பைக் கக்கும் மா.லெ இயக்கங்கள்கூட

ஆனால் சென்ற சென்ற பதினைந்தாண்டுக்காலத்தில் பிராமணர்களின் மனநிலை மாறியிருக்கிறது. அவர்கள் சென்றகாலத்தில் சாதியத்தை நிலைநிறுத்தியமைக்குப் பொறுப்பேற்று வெட்கும் நிலையில் இன்றில்லை. ஏனென்றால் அதேயளவு பொறுப்பேற்கவேண்டிய பிறசாதியினர் எல்லாம் சாதிப்பெருமை பேசி ‘ஆண்டபரம்பரைடா!’ என்று மார்தட்டி அதிகாரம் நோக்கிச் சென்றுகொண்டிருக்கிறார்கள். அவர்கள் மொத்தச் சாதிமுறைக்கும் பிராமணர்களை பொறுப்பாக்கி ஒவ்வொரு நாளும் வசைபாடுகிறார்கள். மண்ணில் இருந்து துரத்துகிறார்கள்

இன்று பிராமணர்கள் ஒடுக்கப்படுபவர்களாக உணரத் தொடங்கியிருக்கிறார்கள். ஒடுக்கியதன் குற்றவுணர்ச்சி மறைந்து ஒடுக்கப்படுவதன் ஆற்றாமையும் சினமும் அவர்களிடம் வெளிப்படுகிறது. சவால்விடுவதுபோல சாதிச்சங்கங்களை அமைக்கிறார்கள். ‘பிராமண சங்க அடலேறே’ என்று ஒருவருக்கு வினைல் போர்டு வைத்திருப்பதை பார்வதிபுரத்தில் பார்த்தேன்

இங்கு நிகழும் கீழ்த்தரமான வெறுப்பரசியல் அவர்களை எதிர்ப்பரசியலுக்குக் கொண்டுசெல்கிறது. மெல்லமெல்ல அவர்களையும் வெறுப்பால் நிறைக்கிறது.


முடிவாக….

பேரா ராஜ் கௌதமனின் சுயசரிதை நாவலான காலச்சுமை [சிலுவைராஜ் சரித்திரத்தின் இரண்டாம்பகுதி] ஒரு முக்கியமான நிகழவை ஆவணப்படுத்துகிறது. அவரது மகள் கௌரி பிளஸ் டூவில் மாநில அளவில் வெற்றிபெறுகிறாள். அவரது கல்லூரியிலும் அவர் வாழும் தெருவிலும் வாழும் இடைநிலைச்சாதியைச் சேர்ந்த ஒருவர் கூட அவ்வெற்றியை அறிந்ததாகக் காட்டிக்கொள்ளவில்லை. ஏனென்றால் அவர் தலித். அவரை அறிந்தவர்கள், நெருக்கமானவர்களிடம் அதைப்பற்றி அவரே பேசும்போதுகூட இயல்பாகத் தவிர்த்துச்செல்கிறார்கள்

ஆனால் அவரை அறிந்திராத பிராமணர்கள் அவர் இல்லம் தேடி வருகிறார்கள். அவளைக் கொண்டாடுகிறார்கள். இனிப்புகளும் பரிசுகளும் கொண்டுவந்து கொடுக்கிறார்கள். இதை எழுதிச்செல்லும் ராஜ் கௌதமன் அவர்களின் அந்த மகிழ்ச்சி தனிமனிதர்கள் சார்ந்தது அல்ல, கல்வி மீதான அவர்களின் வழிபாட்டுமனநிலையைச் சார்ந்தது என்கிறார்

ஒருவேளை தமிழகத்திற்கு பிராமணர்கள் அளிக்கும் முதன்மையான கொடையே அதுதான். கல்விமேல், கலைகள் மேல் அவர்களிடமிருக்கும் பற்றே அவர்களை இச்சமூகத்திற்குத் தேவையானவர்களாக ஆக்குகிறது. அவர்களிடமிருந்த பண்பாடும் கலைகளும் மட்டுமே சென்ற ஐம்பதாண்டுக்காலத்தில் அழியாமல் நீடித்தன என்பதை நினைவுறுங்கள். பாட்டோ பரதமோ அவர்களே அதைப் பேணிக்கொண்டிருக்கிறார்கள்.

சைவசித்தாந்தம் அறிந்த வேளாளர்கள் இன்று எத்தனைபேர்? திருமுறைகளில் விற்பன்னர்களான ஓதுவார்கள் எங்கே? ஆனால் பிராமணர்களிடம் ஒப்படைக்கப்பட்ட பண்பாடுகள் இன்றும் நீடிக்கின்றன.அவர்கள்தான் நாம் போற்றும் தமிழ்ச்செவ்வியலையே நமக்கு மீட்டளித்த முன்னோடிகள். நாம் பேசும் தமிழ்வரலாற்றை ஆய்வுசெய்து வகுத்தளித்தவர்கள்.அவர்களின் அறிவுக்கொடை இல்லாத ஒரு துறைகூட இன்றில்லை.

பிராமணவெறுப்பு அனைத்துவகையிலும் இச்சமூகத்திற்குத் தீங்கானது என்றே நினைக்கிறேன். இன்று, நம் சமூகம் நேற்றுவரை அவர்களுக்கு அளித்த முதன்மை இடத்தை அளிக்கவேண்டியதில்லை. ஏனென்றால் எவரும் கீழல்ல என்றால் எவரும் மேலல்ல என்பதும் உண்மையே. அவர்களை வழிபடவேண்டியதில்லை. கொண்டாடவேண்டியதில்லை. ஆனால் அவர்களை வெறுத்து அவமதித்துத் துரத்துவதும் வேண்டியதில்லை

இந்தியச் சமூகத்தின் ஆதிக்கக்கருத்தியல் என்பது நூற்றாண்டுகளாக மெல்ல மெல்ல உருவாகி வந்தது. அது சாதியம் சார்ந்தது. அதை எதிர்ப்பது என்பது நவீன சமூகம் நோக்கிய வளர்ச்சியில் இன்றியமையாதது. அதை நிலைநாட்டிய பிராமணர்களை, பிராமணிய சிந்தனைகளை எதிர்ப்பதும் இயல்பானதே. ஆனால் அதை காழ்ப்பின்றி முற்றிலும் அறிவுத்தளத்தில் நிகழ்த்த முடியும் வெல்லமுடியும் என்பதையே நாராயணகுருவின் இயக்கம் காட்டுகிறது

தமிழர்நாகரீகம் என்கிறோம். பண்பாடு என்கிறோம். நாம் ஒவ்வொரு கணமும் வெளிப்படுத்திக் கொண்டிருக்கும் இந்த வெறுப்பின் கீழ்மை நம் பண்பாட்டின் மாபெரும் இழுக்குகளில் ஒன்று என்பதை நாம் உணரவேண்டும். நவீன மனிதன் ஒருநிலையிலும் ஒரு மக்கள்திரளை ஒட்டுமொத்தமாக வெறுக்கமாட்டான். ஒருவரையும் அவர்களின் அடையாளம் காரணமாக வெறுக்கமாட்டான். கீழ்த்தர இனவெறி, சாதிவெறிதான் இது. இதையே முற்போக்கு என்று எண்ணிக்கொள்ள நம்மை பயிற்றுவித்திருக்கிறார்கள்

பிராமண வெறுப்பு என்பது தலித்வெறுப்பின் மறுபக்கம். தலித் வெறுப்பு உள்ளடங்கி இருக்கிறது. பிராமண வெறுப்பு வெளிப்படையாக முற்போக்கு முகத்துடன் முன்வைக்கப்படுகிறது. பிராமண வெறுப்பு கொண்டவன் உறுதியாக தலித் வெறுப்பாளனே. தலித் வெறுப்பை கைவிடுபவன் பிறப்பு அடிப்படையில் எவரையும் வெறுக்கமுடியாதவன் ஆகிறான். அவனால் பிராமணர்களையும் வெறுக்கமுடியாது.

வெறுப்பை அன்றி எதையுமே உணரமுடியாத மனங்களை நான் கருத்தில்கொள்ளவில்லை. அடிப்படை நாகரீகமும், மனிதாபிமானமும் கொண்டவர்களை நோக்கியே பேசுகிறேன். இக்கீழ்மையை விட்டுவெளியேறாதவரை நாம் நாகரீக மனிதர்களே அல்ல.

இன்றைய தமிழ்ச்சமூகத்தின் கீழ்மைகளில் முதன்மையானது அது கொண்டிருக்கும் சாதியவெறுப்பே. பிராமணர்களும் தலித்துக்களும் இருவகையில் அதன் பலியாடுகள். நாகரீகமறிந்த இளைஞர்கள், தாழ்வுணர்ச்சியில் இருந்து வெளிவந்த நவீன மனிதர்கள், தன் ஆற்றலிலும் அறிவிலும் நம்பிக்கை கொண்டவர்கள், இனிமேலாவது இக்கீழ்மையில் இருந்து வெளிவரவேண்டும்.

[Purist]

OMG !! Sure to qualify for the longest post on rasikas org

[Nick H]

ETL;DR?

(English Too Long; Didn't Read )

[kvchellappa]

A glance through the post did not show any connection with music.

[arasi]

chalanata,
Thanks for bringing this to Rasikas.org...

If 'aRivu' which had been identified with brahmins in the past so many centuries--if it has been thinking about (and feeling) about the title of this thread, here is the writing of an 'aRivu jIvi' supreme who writes astonishingly well about this problem. The way this article opens up the political, social and economic history of our existence, the way it relates personally and objectively to such a present day social climate is brought out by Jayamohan vividly. Here, he proves to be a responsible citizen, serious thinker and a brilliant writer of our times.

As a reader, holding on to the culture of my ancestors but rejecting any merit or demerit of belonging to the caste I happen to be born in, I admire Jayamohan for his insight, observation and analysis on this reality.

KVC,
Jayamohan does mention that without brahmins, music and bharatham would not have been kept alive the way we see it now..

[chalanata]

Arasi, I should have made this request in the first place. Can you translate the article and post it here? You will be the fittest person to do it..

[Rsachi]

I second Arasi. Extremely scholarly indeed. Of course I don't understand any written Tamil

[arasi]

Seriously, Sachi...

Chalanata,
Thank you for your confidence in me. I doubt if I can merit it. The fittest, I am not. Sridhar_ranga, K.V. Chellappa are better equipped than I am in that!

[kvchellappa]

I will try, though I am not 'equipped'.

[arasi]

Your 'trying' is better than you think, and I know it only too well Please!

[vasanthakokilam]

I remember reading a part of that 'looong' article a month or so back, it was making rounds in Facebook. One thing I learned from there as a factual matter ( assuming it is factual ) is that during Chola rule, Brahmins were allocated a share of the tax revenues. Later it was replaced by allotment of some cultivatable land.

About the article, some portions are quite uncomfortable to read but that goes with this kind of 'debate' oriented discourses. It is painful to read as well upon the realization that such deep divisions ( anti-this and anti-that) do exist indeed.

But whether one agrees with the viewpoints or not, I thought the points were argued in a well written way, at times quite forcefully. In this kinds of written word, I assume a certain amount of exaggeration and so I discount that intrinsically. But it tugs at the raw emotions especially for those who grew up in Tamil Nadu during the peak of the Anti-Brahmin movement.

It is definitely a different kind of theory than anything I have heard before. In grouping the 'anti-brahmin and anti-dalit' into one and representing them as flip sides of the same coin.

[ganesh_mourthy]

Very different write up , highlighting the overall climate.

But what is this? .............தன் மண்ணில் இன்னமும் இரட்டைக்குவளை இருப்பதை கண்டு ............

Can someone give a link if there exists rather than explaining here. Only for academic purpose...

[cheens]

It means the two tumbler system that is still in vogue in various villages of TN where dalits are offered tea in a separate glass.

[ganesh_mourthy]

This is a relative problem, One group at various level making effort to accept slowly but being rejected considered haughtiness, and then stepping back , and then develops a social paranioa and then the other rejects the lending hand which seem artful to them, and making the invisible line stronger and stronger. But there is a pronounced lifestyle difference , thought process , preferences, and this will take time. I think it is every where. The working class, labour class, bourgeous class, royal class, even in England but they don't use any term to distinguish because of the balance that they achieved socio economically and subsequently education.

Brahmin means : A member of a social and cultural elite (especially a descendant of an old New England family)
A member of a social and cultural elite (especially a descendant of an old New England family)

A boston Brahmin.



He is a Boston Brahmin.

[sureshvv]

TMK has drunk deep from the BS that has formed the backbone of political discourse in this country.

The politicians have been deliberately confusing results for cause.

Unfortunately this school of thought has seemed to gained traction among the youth. At the Hindu Lit Fest, this was a recurring theme for questions in panels that was related to CM. TVG & Rama Varma handled this with great poise but I am not sure that the myth has been debunked.

[Rajagopalan_V]

Some members had made a point about a Brahmin Thavil vidwan from the Kumbakonam area -- the reference possibly is to Tirucherai Ranganatha Bhattachar. Have seen him play in several concerts there in the late 70s and early 80s. Hope he is active in the concert circuit still.

[kvchellappa]

(This is an approximate translation. I beg your pardon if it is indecipherable anywhere. I did not get the meanings of all words used. May Mr. Jaya Mohan pardon me my errors).

Are Brahmins being repressed?
It was said that the article by Bhadri Seshadri in TOI on the treatment to Brahmins in TN has been under severe attack in the net. I asked for the salient reactions on the phone. Arangasamy persuaded that I write my views expressed on the phone. As almost everyone has expressed the reactions, it occurred to me that I could write my views.

The views of Seshadri had indeed been covered by Asoka Mitran in other words.
Different Brahmins have written them. It can be summarized in four headings:
1. Tamil Brahmins (Tambrams) are being hounded out from position of power gradually.
2. They are insulted in the social media.
3. They are not allowed to nurse their distinctive culture.
4. As a result, they migrate gradually out of Tamil Nadu (TN).

The reactions to this mostly abuse Tambrams and defame them. What is predominant in them is the stupidity of their not realizing that they are only corroborating in writing Seshadri’s views.

Another type of reaction emanated from Brahmins. It was the manifestation of their desire to be seen as progressive. It is not balanced in any way. That voice is present here ever since Brahmin-baiting arose. Those who voice them know that it will have ready audience and that they will come in for topical praise. If in any view they differ from the fanatics of middle castes who support them, they will only get the abuse, ‘You are a pappaan (Brahmin in slang) after all; you are bound to say so.’ I recall how Gnani came under vituperative attack as a pappaan in seven or eight articles when he, who was mentioning the name of Periyar (E V Ramasamy Naicker) all the time, once pointed out the advanced age of Karunanidhi.
In the politics of the reactions, I keenly looked for the voice of Dalits. I could notice none. I muse whether any of my close Dalit friends will utter such abusive words. Will someone like Ve. Alex utter a word of abuse against Brahmins or any other group? Can Paari Chezhiyan do so?
I have never heard; not once; not even in private talks. On the other hand Stalin Rajaangam said once, ‘We have experienced what caste hatred is. Therefore, we can never attack any group with such hatred.’ I remember that noble gesture now.

Part 1
Reply to Seshadri
I wish to analyse the four points above in the light of my experience. I have nothing to offer those who like to cross-examine. Nothing is easier than politics of hatred. One can take any side and argue for hours with statistics. It is not enough to have just the passion hatred kindles.
What I am going to say is what I have observed personally. A writer is in a way one who reiterates what everyone feels in his bones. For the purpose he delves deep into the social conscience. What I say can be appreciated by anyone with the yardstick of one’s conscience. They are the real readers of the literati.
There is one more thing. My voice is not at one with anyone who is debating this matter. It is the voice of a front ranking writer. It is what will remain after every word you utter has died away.
Yes, whoever does whatever acrobatics, it cannot be covered up. It will keep resounding here. It will be in parley with the conscience of those who dispute it. They are the views expressed in leonine voice by my guru Jayakanthan at a time when such hatred blazed hotter than now.
1. Brahmins and power
It is rather true that Brahmins are hounded out of power. But, it is something that happens in tune with time. It is inevitable. It is evolutionary and is in accord with what should be.
Nehru says this in one post-independence talk: ‘The independence movement was spearheaded mostly by the upper castes. For, they were the educated then. But, the democratic government formed after independence will be mostly favourable only to the lower castes who are a majority. That is the way of democracy. Therefore, the upper caste people should raise their competence and move on to the next stage.’
In the erstwhile land-lord caste set-up, the three upper castes shared power viz. priestly Brahmins, landlord Mudaliars and Velalars, and businessmen Chettiars. After independence, this power diminished. The step-wise social transformation we witnessed in the last half century has been the decline of these castes. Today, the farm land has mostly gone out of the control of Mudaliars and Velalars. Thanks to ceiling on farm land holding, their land rights have been forfeited. Business which was predominantly with Chettiars now vests with middle castes. A similar decline has befallen Brahmins. It is not just confined to TN. It has happened throughout India and is happening. In the southern states of Kerala, TN and Karnataka, its pace has been faster.
In the forward castes, the ownership of land by Brahmins was somewhat different. It was not ownership right. It was the right to a part of the tax. It was conferred during Chozha rule. Later during Nayakar rule, it was confirmed.
When British rule replaced monarchy, the revenue stopped for them. They acquired English education, took up jobs in the British government and coped with that setback. As they had for long a tradition of education hereditarily, there was a mindset and environment befitting that.
The jobs Brahmins had during British rule began to taper even prior to independence. Even in 1920s, other castes that got educated claimed and got those jobs. The seed for Brahmin hatred germinated through this competition. The seed was sown by Nairs who competed with Brahmins. Mainly, it started in Travancore. Ramakrishna Pillai, a patriot, was a pioneer of this idea.
Form him the idea travelled to North Kerala which was part of the Madras Province and to Chennai from there. Malayalis like T M Nair opened the front of Brahmin hatred in politics initially. The non-Brahmin movement gathered strength taking in the Telugu people. It grew into a Dravidian movement.
Besides, the hereditary posts of Karnams held by Brahmins were abolished by Congress governments throughout India. Rajaji was the one who stopped the stipend they were getting as village teachers. He did this to introduce modern education.
Later the land reformation introduced pan-India nullified the land rights of Brahmins. Only Rajaji argued for introducing it in TN. It became law in 1962 during Kamaraj rule. Reservations for government jobs took shape in Congress rule both before and after independence. It happened nationwide.
Therefore it is a paranoia that only Brahmins have been usurped of power and that Dravidian parties have repressed them. All castes that were in forefront without the strength of numbers lost the power in a democratic set-up. That is a natural democratic development.
When education spread after independence, that trend quickened. Only the castes with numerical strength could hold on to power. Nairs and Syrian Christians of Kerala are a case in point.
But, even among those who have fallen from power, it must be mentioned that Brahmins are a step higher. As they had migrated to cities like Chennai already, cooperated with the government and obtained a foothold in industry, there were large industries for them. There was opportunity for jobs in private sector. For instance, there are firms like TVS for them. Mudaliars and Velalars have nothing parallel.
As Brahmins have acquired the aptitude for education and advancement, it has been possible for them to dominate certain fields e.g. auditing.
To be sure, job opportunities and power in government for them are on the wane. They are compensating it by success in fields like computing. I consider this transformation as totally in line with democracy. Educated Brahmins with a hang on history must accept it. The other castes too should.
2. Social slight of Brahmins
Are Tambrams abused in the social milieu? Yes. I have worked in a government office for 20 years. I had contact with higher officials in several fields and experience in office. Since I came after a stint in Kerala, I had developed the habit of observing things standing aloof as it were. So my take is this.
In TN offices, only Brahmins and Dalits are subject to abuse on caste lines. When I was fresh from Kerala, I was sitting in the room of a higher official. We had some closeness because of interest in literature. One Brahmin subordinate officer entered with a sheaf of leave letters with his markings on each.
The officer shouted contemptuously at him, ‘Are you not the sanctioning authority? Why do you hassle me by referring them to me? Why should I see all this?’ As the subordinate stood silent, he ordered, ‘Take them away.’ He replied in a low tone, ‘It will be in order if you see them, sir.’ The officer mellowed a bit at this and remarked to him, ‘Do not take any decision. Fear.’ He said to me, ‘See how the mind of Pappaan works.’ When I went out later, the subordinate introduced himself to me. He had read ‘Rubber’. He told me, ‘Sir, I am the sanctioning authority. But, if I decide, everyone will abuse me as a pappan. Now, I had to suffer it from one and that too in the room. That is better.’ He smiled.
The shock I underwent then continued till I took voluntary retirement. A Brahmin public servant has to face directly at least once a week abuses based on caste. Banter, ridicule and barbs in the garb of friendliness will keep rolling out.
The middle caste has a generalisation about Brahmins. That was installed as a policy by EVR. That is - Brahmins are cunning, talk ill of others among themselves, have a superior air and selfish. I heard this being repeated ad nauseum in the past 20 years. But, in a good number of cases, they would have rendered yeoman service. They would have nurtured friendship. When in tight corner, the other castes would mostly knock at the door of Brahmins. For all that, Brahmins will have to face the derogatory remark, ‘You have shown your Paappaara mindset.’
In 1991, when Arunmozhi left her house in Thanjavur and came in search of me in Dhrmapuri, the one who took her to his house was my friend Ramesh. She wore the silk sari of his sister during our wedding. We had our first night in his house. It might have ended in some scuffle inviting police. But Ramesh and family did not bother.
But all the Vanniyas there did bother. All the Naidus did. I could not have gone to any other house. We have talked of it then itself in the labour union meetings. Everyone said, ‘The ladies in their homes have an understanding, sir. They will be bold also. Our ladies will cower in fear.’ That was true. In TN all progressiveness is in the streets and pyols only (facebook?). Inside the house the ladies are orthodox out and out, from generation to generation.
In offices, Dalits will be in good strength. They had numerical advantage. They also had legal backing. Therefore direct abuse is not possible. Where it could happen was, someone will inadvertently blurt out some caste name or bigoted statement, and a Dalit present would be humiliated.
In the room full of middle caste people, once it is confirmed that no Dalit is present, uninhibited caste remarks will arise. The mindset of middle castes about Dalits is that Dalit is dishonest, unclean, of bad conduct and Dalit girls are promiscuous. In my experience of middle castes spanning three generations, there is no change whatsoever in this mindset.
But, frequently there will be a boast that it is the land where Periyar was born. Friends, only in Erode there is still the system of separate tumblers (for Dalits). Those from Kerala, where Periyar was not born, but Nambudiris were born, will shudder if they hear this. Should not at least a few with conscience discuss these undercurrents openly henceforth?
I have observed that the way the Dalits working in offices are humiliated is by their colleagues boycotting the weddings in their families. Once arrangements had been made for 300 people, but just 30 of us from labour union turned up. It is still abalze in memory how the face of the host shrivelled.
But Brahmins will be abused on their face. Officers will feel the brunt more. The way they cope with is pathetic. They will mostly treat it as a joke and move on. Or, they will put on superior air and go off silently.
Showing off as orthodox with stripes (on forehead) and beads (around neck) and keeping aloof is one defence mechanism. When they eat in a corner of the table, someone will ridicule, ‘Oh Iyer, is it last month’s rancid food?’ One can avert it by bending down while eating.
Or, another extreme like becoming a communist leader by joining a union, eating beef dish, etc. The early communist Brahmins did it with conviction. When it extends to guiding Periyar himself on Dravidian fanaticism, it will look hypocritical. We could come across in all offices Brahmin Periyarists, like Gnani of today that we come across in the net.
Till the nineties, leftist labour unions were not based on caste consideration. Therefore progressive Brahmins were able to work there. But for their unparalleled toil, there would have been no labour movement in TN. In most of the efforts to build a union from scratch, Brahmins would have been in the forefront.
But in the nineties the leftist unions also came under the sway of caste by and by. A situation arose whereby only those from the dominant castes at a given centre could become leaders. Brahmins were shoved aside. They moved away tearfully hearing, ‘You need not show your pappara tricks here, understand?’
What was surprising was some of their going back to their roots. A friend of mine in Dharmapuri, Balasubramanian, built a temple in his house and moved about with stripes on forehead and flower in ears.
The same state of affairs prevailed in all public institutions. In educational institutions, everyone might have sensed it. When I studied in college, all of us practised humiliating Brahmins as an art. I would drop fish in their food. I will shout in any bus, ‘O rancid sambar.’
I feel ashamed for it today. But, then it was taught to us as the right thing. Therefore, I am able to understand the boys spewing Brahmin hatred in the net. They are creatures of such an environment. They are devoid of reading that kindles own thinking, mind-broadening quality education, or knowledge of the world. They deserve pity that way.
The humiliation faced by Brahmins is not confined to offices and educational institutions. It is in social intercourse also. They are retreating from all places except Chennai. When I saw my friend and young writer, Chandrasekhar, sold at a loss his house that he built in 1990 and moved to Chennai, the question cropped up in my mind. Why does it happen?
I have seen it later in many other fields. Brahmins cannot live in small places. That is the truth. Their ladies continue to be abused. I have seen those that talk in hushed tone mockingly of women to Brahmins themselves. In TN streets, a woman known to be Brahmin can walk bearing insults only. Such a state does not obtain anywhere else in India.
When I was talking about it fifteen years ago to a Brahmin friend in Tuticorin, he mentioned the travails of his wife going to office. I argued with him that it was his imagination. I took a bet with him and went at a distance behind her when she was going to office. I could not believe it. In the two kilometer stretch walk, three persons called her ‘laddu’ and whistled. If they had done it to a lady of any other caste, their earlobes would have been torn.
Recently when my daughter joined plus two, a Brahmin friend requested me whether his daughter could be allowed to be always with my daughter. He said, ‘This one is a Nair girl. A Muslim girl and a Nadar girl go with her. The boys will not say anything to them. If my daughter goes alone, she is pilloried. If you put in a word, the girls will take her with them.’
I talked to Chaitanya. She said, ‘No appa, she is outright timid and a bore.’ I explained to her at length about Periyar’s tradition of brainwashing. I told her that Brahmins are one of the two groups made scapegoats in this society. I had told her earlier not to tolerate the conduct of this society to Dalits at any cost, and also not to linger at any place where they are abused. I advised her to follow the same advice in the instant case also. I saw tears well up in her eyes.
3. Do Brahmins emigrate?
Yes, true. To my knowledge itself, the Brahmin strength in Nagerkoil has gone down very much. There isn’t sizeable settlement today. Today the agraharam near my house has been deserted and is in disrepair. The younger generation does not stay there. The position in my wife’s place, Thanjavur, is similar.
Why do they migrate continuously? In TN, except in Chennai (Tiruchy to some extent), they are unprotected. If their land is grabbed or they are attacked, they cannot go to the police. For, it is the virtual truth that without political influence, no one can get police help. Politics is fully caste-based. There is no one in TN politics to help Brahmins. Outside Chennai, no Brahmin is even a Panchayat member.
I recall that my brother and friend of one Brahmin had to go from Kulasekaram to Koilpatti to help him when he was in a tight spot requiring police intervention. When a well-known Brahmin (all of you know him) had to part with his land at a low price under coercion, he was despondent and talked to me. When someone duped him of his entire capital, he cried over my shoulders.
Today social life in TN is caste-based. Justice is on caste lines. Brahmins stand rudderless as their numbers do not add up. A group that considers abusing them to be the best social service surrounds them. They are fleeing from it. What Seshadri says is true.
4. Brahmin’s cultural identity
The last point of Seshadri is about retention of cultural identity by Brahmins. The critics flaunt it as haughtiness and fly off the handle.
Today, we can witness Kounder, Devar, Nadar et al try to preserve the distinctive features of their tradition. Unprecedentedly, the traditional deity worship and rituals have been revived.
Reason is globalization and the fear that it will render them rootless. That is a universal fear. It is a thing in the offing. If the dream of becoming a world citizen with no local identity is a token of the current state of modernism, the longing to be part of an identifiable and subtle culture may be said to be an indication of revisionism.
But, to argue that Brahmins cannot do it is anarchy. If Brahmins consider that they have a distinct culture of their own, what is wrong if they try to preserve it? It is not wrong so long as it does not affect others.
In fact, the rituals of middle castes like terminal rites, family deity worship, annual ceremonies etc. are offensive to other castes. They must be changed. But in the holy land where Periyar was born, no middle caste lover of humanity is going to talk about it. I only visualize Dalits simmering
But, if Brahmins celebrate Varalakshmi Puja, it may be disrespected. If Ramanavami is observed inside the house, it may be made fun of. That is the state of mind prevalent now.
It was in 1997, I think. I had gone to Thiruvaiyaru for Thyagaraja Utsava. Mostly Brahmins participated in it then. Only Thyagaraja’s songs would be sung there. He has composed only in Telugu. Those form Ma. Ka. I. Ka. Entered there and shouted, ‘Sing in Tamizh or run.’ They ruined the event that day. At most 30 were there. Police would escort them out and they would re-enter in another way. 5000 people patiently waited. Some shed tears.
On the same day Kannada Vokkaliga conference took place in Kovai. I think Deve Gowda and Saroja Devi participated in it. Not a single Ma. Ka. I. Ka man went there. I asked a friend of mine in that movement. He said, ‘Friend, we do not have that many people.’
This is low politics of digging wet ground. It is not going to create any real social transformation. Nothing is so base as a caste aggrandising itself culturally, but showcasing Brahmin cultural symbols as domineering.
In sum, if Seshadri’s article can be grouped under four heads, I am in total agreement with three of them. A Brahmin feeling repressed, humiliated and hounded out is an unmistakable workaday truth.

Part 2
The Politico-cultural Background of the Anti-Brahmin Sentiment
I would like to explain the political and cultural background of the anti-Brahmin movement in the backdrop of the points made by Seshadri and the reactions to it in the net. To have it in the same essay will help new readers.
For, a great number do not know it. They have learnt the views of the scribes who spew politics of hatred only from the facile notes made by them in FB. Many of them will not read this long article. Anyone who can read patiently ten pages will not pour out such low stuff of hatred. Those who read this may be able to counter them somewhere.
Political background of Brahmin hatred
Why did Brahmin hatred crop up here? What was its cultural basis?
From the period of Sanga literature, what we see is only clash between Tamizh people and Vadugas (Kannada and Telugu people, those living between Krishna and Godavari, Vesara nadu inhabitants). From Vesara Nadu, migration into TN has been going on and TN people had been opposing it and losing. In fact, for 20 centuries only Vadugas ruled TN. The period Tamizh kings ruled TN would not exceed 300 years.
The British seized power over TN only from Vadugas. After that, they appointed them as zamindars. There was competition and ill will between Vadugas who held lad rights from the British and Brahmins who were in their service. In an article, EVR has lamented the British decision to enlist the services of Brahmins without moustache instead of Naidus who were robust and strict(?). This was the main conflict then.
In this, the Brahmins got the upper hand gradually. On the other hand, with the abolition of zamindari system, the Telugus’ dominance slipped. With the advent of independence struggle, the Brahmins got more power.
The movement of Vadugas in opposition to that was the Dravidian movement. Malabar Nairs fueled that bitterness. EVR took the word ‘Dravida’ to include Telugu people. For, prior to that the word ‘Tamizh’ was used very widely by the movement for Tamizh renaissance.
This language politics, which took shape in the backdrop of EVR forming Dravidian movement under the leadership of Varadarajulu Naidu, can be read in books like Kovai Ayyamuthu’s autobiography. Bharathidasan’s article reveals that even people like C N Annadurai spoke Telugu at home.
These people could successfully convert Vadugar vs Tamizhar conflict to Brahmins vs Tamizhar by politics of so many years. For the then emerging middle class politics, this duality was handy. This only is history.
Some time ago, Leena Manimekalai attacked severely the meeting arranged for Asokamitran in Chennai as a Brahmin crowd. I know Leena well. I have personal affection and regard for her. I was surprised at that article. I called a friend and asked, ‘Is Leena Telugu?’ He said, ‘No, sir. Dalit.’ I said, ‘That is the façade she has created. A Dalit will not show that much Brahmin hatred. Surely, she is Telugu.’ He called me back in half an hour and said, ‘How did you guess? She is Telugu.’ I said, ‘If you know the background of Brahmin hatred in TN, it is no big deal to guess it.’
The Dalits have slowly begun to appreciate this power politics. They are on the way to shape their own political space.
The cultural backdrop to Brahmin hatred
The opposition to Brahmins will ever be there in India. Its roots are in our social set-up. Brahmins were at the top of social hierarchy. They established its theoretical base. Therefore it is but natural for those at the bottom affected by casteism to oppose them.
Without rejecting Brahminical values we cannot cross the mindset of landlord days. It is imperative at the level of basic principles. Narayana Guru did it many times more perfectly than EVR. Nataraja Guru and Nithyachaitanya Yati were also Brahmin opponents in that vein.
But, opposition to Brahmins is one thing, hatred another. Opposition to Brahmins is smashing dialectically the values advanced by Brahmins in the mindset of erstwhile landlords; crossing the tenets shaped by them; rejecting their mindset. We can see it in the writings of Nithyachaitanya Yati emphatically. That tradition is my forerunner.
In what one sees in the writings of Pandit Ayoddhidasar is also opposition to Brahmins. It was important to him in two ways. It was because his caste was in direct antithesis to Brahmins. It was because Brahmins were the ones who institutionalised caste-based value system. Ambedkar’s Brahmin opposition also is of the same stuff.
Brahmin hatred is different. It is blindly abusing Brahmins, showing disrespect, humiliating. It does not require sense of history, reading or thinking. EVR showcased that only. Its chief aim was to cover up one’s own caste affinity. Having enjoyed the fruits of being in the middle rung of the caste system, putting Brahmins in the dock and escaping was its mere purpose.
In the philosophical level of Hinduism, there was an opposition to Brahmins. Brahmins sounded as followers of Vaidika. The non-Vaidika traditions functioned in opposition to it.
In today’s context, those who allege caste affinity on the part of Brahmins must first notify their own caste affinity. Any agitation against caste should be from the base of opposition to one’s own caste affinity.
In TN environment where voices against caste are manifold, we cannot hear a single voice from the middle castes that condemns one’s own caste. We can tear Rajaji and make a festoon. One cannot write a word criticising Muthuramalinga Thevar. That is the home truth about opposition to caste.
Desert people observe a ritual, it seems. Once a year, they will catch a goat, invoke all diseases prevalent in the village on it by some worship and leave it in the desert far from the village. It will wither and die for lack of water. The villagers will imagine that the diseases have disappeared from the village.
TN saturated in rabid caste feelings has found such a goat in Brahmins. By that, the middle castes and higher castes other than Brahmins escape from the guilt of keeping Dalits as slaves still.

Part 3
The loss occasioned by Brahmin hatred

Jayakanthan said once, ‘I have no faith in caste. I have faith in caste consciousness.’ Though he said it provocatively, it has an angle that deserves contemplation.
It is not possible to carry conviction on this to the mob that tires its tongue with ‘down with caste’, but shelters in the caste cocoon. But, there should be no problem to understand this for those who think impartially with at least a little of sociological perspective.
Caste system is one that has prolonged as a hereditary system for thousands of years here. It has created several lowly mindsets based on exclusivity and differences. Only by overpowering it and crossing it, we can become modern men in the current generation.
But alongside it has also created several useful traits. One example is inculcation of business and commerce mindset passed down through generations as a family trait. What a Chettiar or Nadar or Maraikkayar can do, a Devar or Velalar is not able to do. Acharis have technical expertise even today. Such competence is useful even in modern life.
Brahmins have some such expertise. If you are not a political novice speaking in street corners and have experience in managerial capacity in some field, you will understand what I say. You will use it too.
Those special traits of Brahmins put them in demand even now. I will mention three characteristics. One is the interest and mindset for learning and teaching; two. non-violence; three, basic குடிமை பயிற்சி (civic training?).
As Brahmins have been long in the job of education, they have enthusiasm to teach. Their family environment is favourable to it. Since they had learning and teaching as their profession, it is their natural aptitude.
For this reason, we can see that Brahmins are very good teachers. Till the last generation, teachers were from Brahmins in great number. Be they of any caste, we can see that in their hearts memories of great Brahmin teachers linger.
Recently, while talking about his Kamba Ramayanam education in a debate, Nanjilnadan remembered with moist eyes and folded hands his teacher Ra. A. Padmanabhan. I see that attitude again and again.
A bad Brahmin teacher is an exception. For, they have been shaped like that in their youth to have great flair for the profession. That gives them sense of fulfilment. Anyone with commercial or agricultural background may attain that only by his individual aptitude.
Brahmins have today distanced from educational field. The chief reason is that they cannot function in today’s educational institutions. They would be singled out and insulted among the staff there. Since the contempt for them in society is deeply imbedded among students, they cannot get respect as teachers in classes.
It is a self-imposed loss of a facility nurtured by society for long. I feel there is really a loss of their withdrawal in our education system.
For a long time, Brahmins have played the role of arbitrators in villages. I recall that Gandharva once remarked that they were the source of life of villages. Even today, in large organisations they qualify for negotiations and arbitration. Brahmins can take an important part in any set-up.
By nature, they are not businessmen. They are not aggressive. They will not take bold decisions. Therefore, their leading an organization will not ordinarily happen. But they are excellent coordinators and consultants.
One habit which is common among many castes esp. the dominant ones, is blurting out. (I have been fighting lifelong to root it out). We can see that it is almost absent among Brahmins. This is a special quality their non-violence confers on them. It is due to this that they are good arbitrators.
Many Brahmins think that they are the creators of Indian culture and responsible for its achievements. That is totally preposterous. Their contribution is negligible in Indian science. Their contribution in Indian art is comparatively small. They have only limited space in Indian technology. Their part is more only in philosophy. It is the result of their having been the foremost group of educationists.
Basically, Brahmin intellect is good in compiling. Therefore they have been excellent grammarians. For lack of aggressiveness, they have not been generally able to write masterpieces. That was achieved by the martial and lower level castes. Valmiki, Vyasa, Gunadyan, Bhasa, Kamba, Kalidasa, Ilango and Valluvar were others only.
Why I wish to add this is when I cite the contribution of Brahmins, it has become the trend that a big crowd emerges and shouts, ‘If so, are all others fools?’ Brahmins have not been the pivotal players in Indian knowledge, art and science. They have been the compilers, teachers, preservers of these. That part is important.
We ignore an important part of a section because of our Brahmin hatred. That they migrate out of India to foreign lands is a great loss to society. If all the acharis (craftsmen) migrate out of here to USA, we will see its impact in material sphere itself. This (losing Brahmins) is like that (losing craftsmen) only.
Part 4
Brahmins and Caste System
What is the reason cited for showing this hatred to Brahmins by others? It is ascribed to, ‘They are haughty about their caste, they enjoyed the fruits of caste system, they were the ones who established it, it is just desserts.’ (‘சாமிக்கு நேத்திக்கடன்’?. [ராமசாமியும் சாமியே]
Many have written on caste from Ambedkar to Kosambi. They have been translated profusely. Anyone with basic knowledge cannot approve of the utter distortion that Brahmins have created the caste system, propagated it among others, exploited them and fattened their own selves. If anyone says so, it is selfish depravity.
Caste system took shape from the ancient tribal societies that lived here. Castes were the aggregation of the tribal races. That is why each caste keeps splintering into sub-castes and groups. The system of landlords was built on the array of caste differences stacked one upon another. That exploitation created big empires.
Brahmins who were purohits to the landlords helped stabilize and propagate that system. They enjoyed the fruits thereof. They ought to shoulder responsibility for it.
But, are they only responsible for it? Are others who rued here, who claimed land rights, who did commerce and amassed wealth, not responsible? May all of them escape by pinpointing Brahmins?
The caste system here was the creation of social and economic system of yesterday. Today it has lost its meaning in the social context. There is some value to only a few of its cultural aspects. It was yesterday’s reality. There is no compulsion to carry the past. The modern man must take its essentials and move on. Everyone must slough off its mindset.
We must have compunction today for the cruelties of that system. Everyone who benefited from it in one or the way must share in that remorse. It is a sense of guilt which must be carried by anyone who treated some as lower in caste than he. It is the way to redeem our mindset from that state.
When I wrote this a few days back, the mail I got accused me as a Brahmin. That means that the upper castes other than Brahmins and the middle castes are not willing to attain that feeling of guilt. They do not have the mind to own it up.
That is because they wish to retain that caste mindset. There is no gross depravity worse than Kounders, Naickers and Naidus perpetuating the two-tumbler system, claiming it is the land where Periyar was born and attacking Brahmins. We see just that.
One asked, ‘Have you seen a Brahmin handling human excreta?’ I said, ‘No. I have not seen it done by Chettiar, Mudaliar, Kounder, Nadar or Thevar either.’
It is spoken in several forums that Brahmins do not do physical labour. Half of the Brahmins I know work as cooks in hotels day and night with rashes and lesion in their body. Yes, the same Brahmins whom the king of poets, Bharathidasan, sang as ‘pappans with rashes!’ But, I have not seen a Velalar or Naidu doing work that makes them sweat and pant.
The hatred of Brahmins under the mask of opposition to caste is a make-believe adopted by the middle caste zealots. Everyone knows the truth in his conscience.
Part 5
Reaction by Brahmins
When my novel, ‘Vellai Yaanai’ was published depicting a Brahmin as a hero who hates Dalits, Brahmins were touched to the quick and reacted. They were not willing to realise the moral of that novel. Their caste affinity masked the fact that their mindset was against the Dalits in the last century.
But, that was natural. The Telugu friends were more angry finding that the Chennai Telugu people were shown as casteist. Some even snapped the friendship. Each caste here does the same thing.
The ones who were at least a little inclined to understand were only Brahmins. They have taken sincere steps to get out of caste feelings. The leftist organisations have them as the basic blocks, including Ma.Le. movements that hate Brahmins.
But, in the last 15 years, the mindset of Brahmins has changed. They are no longer in the mindset of taking responsibility for casteism and feeling ashamed. That is because the people of other castes who ought to have shared the responsibility flaunt their castes and beat their chests saying, ‘we are descendants of rulers,’ and are proceeding towards power. They blame the Brahmins for the entire caste ills and abuse them. They are driving the Brahmins away.
Today, Brahmins feel repressed. The guilt feeling behind it has receded and the
intolerance and anger at repression have become manifest. They from caste
associations as if to confront. I saw a vinyl board in Parvathipuram declaring someone
as ‘lion of Brahmin association’.
The mean politics of hatred that takes place here has driven them to politics of
confrontation. Slowly, it fills them with hatred.

IN SUM..

The autobiographical novel, Kaalachumai, of Gautaman (second part of story of
Siluvairaj) documents an important incident. His daughter, Gowri, passes plus 2 with
State rank. None from his college or the street where the middle caste people live
behaved as if they knew it. For, he was a Dalit. Even when he talks of it to his friends
and acquaintances of his own accord, they ignore it by their nature.
But, Brahmins who did not know him seek him in his house. They celebrate her
achievement. They present sweets and gifts. Gautaman who writes on says that it is not
the happiness of individuals, but has a bearing on their worship of education.
Perhaps, the chief gift they make to TN is that. The attachment they show to education
and arts makes them essential for society. Remember that only the culture and arts that
were with them have survived for the last 50 years. Music or dance, they are
patronising.
How many Saiva Vellalars know Saiva siddhantam today? Where are the expert
Oduvars in Thirumurai? But the arts entrusted to Brahmins have survived. They are the
forerunners who redeemed Tamil literature that we adore today. They are the ones who
researched and chronicled Tamizh history. There is not a single field where their
intelligence has made no contribution.
I think that Brahmin hatred is deleterious to this society in every way. Today, our society
need not accord them the prime position as before. For, if no one is lower, it is true that
no one is higher. We need not worship them or felicitate them. Nor need we hate them,
disrespect them and chase them out.
The idea of hierarchy and supremacy in society took shape over centuries gradually. It
was based on caste. It is inevitable to oppose it in the face of growth of modern society.
It is also natural to oppose Brahmins and Brahminical thoughts that helped to establish
it. But, Narayana Guru’s movement shows that it can be done without ill feelings, at the
level of knowledge and reason.
We talk of Tamizh civilisation and culture. We must realise that the baseness of the
hatred we exhibit is one of the great blemishes on our culture. Modern man will never
despise a whole group altogether. He will not hate anyone by one’s identity. It is base
caste fanaticism and racial prejudice. We have been trained to think of it as
progressiveness.
Brahmin hatred is the flip side of Dalit hatred. Dalit hatred lies dormant. Brahmin hatred
is put in front outwardly with a façade of progressiveness. The one who hates Brahmin
is certainly a Dalit hater. The one who gives up hatred of Dalit becomes incapable of
hating anyone based on birth. He cannot hate Brahmins as well.
I do not have in my thought minds that can entertain no feeling but hatred. I address
those that have basic civilisation and humanitarianism. Until we free ourselves from this
meanness, we are not civilised men at all.
Chief among the base traits of Tamizh society today is caste hatred. Brahmins and
Dalits are its sacrificial goats in two ways. The youth who appreciate civilisation are the
ones that have broken off from that base feeling. Those that have confidence in their
ability and knowledge should henceforth at least get rid of that meanness.

[chalanata]

KVC, This is an excellent job! You have taken pains and spent your valuable time to do this. Thanks. I am beginning to discover you....
Near meaning of 'Kudimai payirchi' can be rigors in civic or public administration
Fulfilling 'nerthi kadan' means completing a vow or penance
By saying "Ramasamy is also a samy' he means he is no different from other caste maniacs.

[arasi]

Thanks, Chellappa. I knew you would do it! That too, after spending an evening at the concert halll

Chalanata,
We have to rope you in now! I am discovering you in the translation department! Chellappa is an asset and is willing to work on assignments like this. He, along with Sridhar_rang contributed handsomely to Bharathi related translations. ..

[chalanata]

Arasi, You are not merely arasi but you are engal arasi! aanayidungal! Kathirukkirom! (Idhula mattindathu yaarunnu poga pogaththan theriyum!)

[arasi]

I happen to have the name, but power, mace and orb are not mine After seven and a half years of being around, I'm just a member of Rasikas.org. And gabber supreme (my power?). Luckily, the number of posts don't show up now

I am not getting any younger, and my commitments makes me hesitate to take up any work which needs time to do a good job of what is at hand.

Thanks, anyway

[rshankar]

Sri Chellappa - great translation. Thank you!

[Nick H]

NTL;DR (Not too long; did read )

and wow.

Even though this is mostly about things that I know nothing about, I feel as if I have learnt more about them in the reading of this article than I have in the past ten years. Or, Ever.

Thank you, KVChellappa, for making that possible.

[kvchellappa]

Thanks to everyone for the kind comments.

[Tattvamasi]

Most of Dikshitar's students were all from lower castes. Venkatakrishna mudali, who played host to Ramaswami Dikshitar, was a great patron of the arts. He wasn't a Brahmin. I may be going off topic but you don't become a Brahmin just by being born into a Brahmin family. Earlier it was your qualities that determined your varna( read "caste"), unlike theses days.the bhagavatham says sarcastically that in Kali yuga everyone who wears the thread is a Brahmin. lo

[shankar vaidyanathan]

kvchellappa Sir, excellent penmanship in translating Jayamohan's essay. As an avid reader of Jayamohan, I was happy to see your efforts in bringing it to this forum.

[kvchellappa]

Chalanata brought it to this forum. I just translated in a way.

[Nick H]

I just translated in a way.

Everybody (since school) knows my hopeless language skills. I can only say, as a monoglot, that it was fluent, fluid and easy to read.

[munirao2001]

KVChellappa Sir,

To day only I could read the posting. I also join others to appreciate and thank you for the translation retaining the original content and message.

munirao2001

[munirao2001]

My study and thinking has resulted in my own understanding on the nature and forms of 'domination' theory of humans. Humans with evolving intelligence invented 'power' as a very important tool for the self aggrandizement-First, Physical power; Second, Money power; Third, Political power;Fourth and the ultimate, Religion. This was perpetuated through 'Class' and 'Caste' distinctions for the power enjoyment and sharing arrangement- after the basic requirements of Food and Shelter were met. Human suffering has made a beginning with this invention and with unsatiated and relentless pursuit, the suffering continues, unabated and unending.
In Vedic and Vedanta times-800 to 200 B.C., the states being formed by the agrarian communities annihilating tribal, in violent times, to bring order and peace, governance systems came in to existence. To establish the rule through governance and for power sharing, divisions were planned and executed. It was class distinction of Brahmana-Religious power; Kshatriya-Political power; Vyshya-Economic/money power; Shudra-Physical/Muscle power. The practice later took the distinction of caste and was promoted as division of labor. Religion and Religious rituals,preserve of Brahmins, more related outwardly to metaphysical becoming the Brahminical attracted fear, respect and reverence, became the envy of other. The varnashrama dharma conceived and implemented is irrelevant to the present times going by the practices and living. With fear for the cessation of life, end of pleasure and promise of life after, more pleasure, Brahminical thoughts and rituals have become universal in practice. No longer its identity synonymous with Brahmins, as a caste group. It is simply, power struggle and play of every human being, with the real aspiration and motive for self aggrandizement of physical wealth, its privileges and way of living.

munirao2001

[elektek]

3 brah

http://youtu.be/4H_4Bfh2zqI

[venkatakailasam]

Where are Brahmins to dominate who falls in to the ambit of a Brahmin as propounded here :

as to who is a Brahmin... தெய்வத்தின் குரல்....
http://www.rasikas.org/forums/viewtopic. ... &start=500

[chalanata]

The purpose of my reproducing Jayamohan's article here is only to show how 'Tamil brahmins' as a genre though preservers of fine arts and literature for centuries are treated as second rated citizens in Tamilnadu after the advent of dravidian movements here. I think instead of trying to define who was and is a 'brahmin' we should embrace whoever furthers such a cause of preservation of our traditional art as a true brahmin. In this way and in my opinion Mandolin Srinivas was a true brahmin and when he passed away I was shedding tears for 10 days. My true feeling was God instead could have taken my life.
elektek, thanks for proving the link. While browsing the link I stumbled on the following link and discovered a young 'brahmin' Suleiman! Please watch the following link to verify whether whatever I'm saying is true or not!
https://www.youtube.com/watch?v=ewuGyPUfUOM

[elektek]

chalanata, probably his father hails from other state than Punjab.
Very talented.

[venkatakailasam]

Jk has brought out the plight of Brahmins
What contributes to this situation?
With so many Sects and sub sects in the community,
Without any community affinity, it cannot be otherwise..
Years ago, well-known Tamil actor and political leader Shri. Cho Ramaswamy had remarked tongue firmly in cheek – “Tamil Brahmins are people who fight with each other, degrade themselves and paint the entire community in shades of dark.”
Is it possible to cobble them together?
Do you know as to how many Brahmin groups are there in FB?

Recently, a Tamil author was made to eat his words when he wrote degrading the women of a particular community. The whole community agitated till the author not only removed
the passage but with draw the book itself.

Can this ever happen with us?

In the film Viswarupam, there was an agitation for removal of certain sequences from the film
And there was no let up till it was removed.
And mind you in the same film a Brahmin lady was asked to taste a chicken dish to find out as to how it tastes..We enjoyed it! No agitation!
Well known Tamil actor Kamal Hasan leads the pack of such episodes.
In most Kamal Hasan movies, the lady with the 9-yard sari can be seen in poor light.
He is a Brahmin by birth. Other Brahmins who shared to sail with him are Siva sankari , Indhumathi, Balachandar and others..
Someone attributed three reasons :

• Negative influence of movies
• Negative influence of Tamil literature
• The Dravidian rule in Tamil Nadu
- See more at: http://www.boloji.com/index.cfm?md=Cont ... sKAcy.dpuf...

[ganesh_mourthy]

I remember an author juxtaposing the plight Jews on the global scenario with that of Brahmins in Tamil Nadu. I do not remember the title but was published around 2001 I guess. That was an interesting read. Hope it rings a bell in somebody.

[cheens]

It was Asokamitran. Check this out:

http://www.outlookindia.com/article/We- ... ews/227027

[ganesh_mourthy]

I have read this. It is good. But there was also a book.